Spółka to pomysłowy wynalazek dla zapewnienia sobie indywidualnych zysków i uniknięcia indywidualnej odpowiedzialności.
Spółka rozmywa osobistą odpowiedzialność, maksymalizując zyski przez rozproszenie ryzyka i skutków działań.
Cytat Ambrose Biercego, „Spółka to pomysłowy wynalazek dla zapewnienia sobie indywidualnych zysków i uniknięcia indywidualnej odpowiedzialności”, stanowi przenikliwą i cyniczną, choć psychologicznie trafną, obserwację natury ludzkiej w kontekście organizacji. Ukazuje on głęboki konflikt między indywidualnym interesem a społeczną odpowiedzialnością, fundamentalny dla wielu dylematów etycznych i psychologicznych.
Z perspektywy filozoficzno-psychologicznej, Bierce dotyka rdzenia motywacji ludzkiej. Człowiek, jako istota dążąca do maksymalizacji korzyści i minimalizacji kosztów, naturalnie poszukuje sposobów na osiągnięcie zysku przy jednoczesnym zabezpieczeniu się przed negatywnymi konsekwencjami. Spółka w tej optyce jawi się jako mechanizm, który doskonale zaspokaja te dwie, często sprzeczne, potrzeby. Anonimowość korporacyjna, rozdrobnienie odpowiedzialności na wielu udziałowców czy członków zarządu, oraz możliwość operowania na zasadzie ograniczonej odpowiedzialności, stwarzają iluzję bezpieczeństwa i dystansu od bezpośrednich skutków własnych działań. To zjawisko można powiązać z psychologicznym konceptem rozproszenia odpowiedzialności, gdzie świadomość, że inni również ponoszą odpowiedzialność, zmniejsza poczucie osobistego obciążenia i winy. W kontekście biznesowym, może to prowadzić do podejmowania bardziej ryzykownych decyzji, niż te, które byłyby podjęte przez jednostkę działającą samodzielnie.
Cytat Biercego podkreśla również, jak struktury społeczne i prawne mogą, niezamierzenie, wzmacniać pewne skłonności psychologiczne. Struktura spółki akcyjnej, z jej oddzieleniem własności od zarządzania, a także z ograniczonym ryzykiem dla pojedynczego inwestora, jest przykładem takiego mechanizmu. Może to prowadzić do sytuacji, w której osoby podejmujące decyzje w imieniu spółki, nie odczuwają pełnych konsekwencji swoich działań, ponieważ ryzyko jest rozłożone na szeroką bazę. W efekcie, etyka i moralność mogą zostać przyćmione przez dążenie do zysku, a poczucie osobistej odpowiedzialności staje się rozmyte i trudne do przypisania. Jest to problem na styku psychologii indywidualnej i psychologii społecznej, gdzie grupowe dynamiki i konstrukcje prawne wpływają na indywidualne zachowania i percepcję odpowiedzialności.