Bóg daje szczęście, ale człowiek musi je złapać.
Szczęście to potencjał dany, ale wymaga aktywnego rozpoznania, wysiłku i zaangażowania człowieka, by stało się żywym doświadczeniem.
Cytat Adolfa Kolpinga: „Bóg daje szczęście, ale człowiek musi je złapać” stanowi zwięzłą, lecz głęboką syntezę teologicznego determinizmu i ludzkiej wolnej woli, a psychologicznie wyraża fundamentalną zasadę aktywnego partycypowania w tworzeniu własnego dobrostanu.
Filozoficznie, można go interpretować jako odejście od pasywnego rozumienia opatrzności. Nie zakłada on, że szczęście jest magicznie zsyłane i konsumowane bez wysiłku. Wręcz przeciwnie, podkreśla, że choć transcendentne siły mogą stwarzać warunki lub obdarzać pewnymi predyspozycjami (np. zdrowiem, talentem, życiowymi okolicznościami), ostateczne doświadczenie i „posiadanie” szczęścia leży po stronie jednostki. „Bóg daje” odnosi się do potencjału, do łaski, do sprzyjających okoliczności, które są poza naszą kontrolą. To swego rodzaju fundamentalna konstanta we wszechświecie – istnienie możliwości doświadczania sensu, radości i spełnienia, która jest dla nas dostępna.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Jednak kluczowe jest to, że „człowiek musi je złapać”. To sformułowanie jest bogate w konotacje psychologiczne. Oznacza aktywność, zaangażowanie, świadome działanie.
Psychologia pozytywna, w dużej mierze, zgadza się z tą tezą. Szczęście nie jest stanem statycznym, ale dynamicznym procesem, wymagającym:
- rozpoznania (umiejętności dostrzegania sprzyjających okoliczności i wewnętrznych zasobów),
- decyzji (wyboru ścieżek prowadzących do spełnienia),
- wysiłku (pracy nad sobą, pielęgnowania relacji, rozwijania umiejętności radzenia sobie z trudnościami)
- i odwagi (by zmierzyć się z wyzwaniami, które są nieodłączną częścią życia).
„Złapanie” szczęścia wymaga aktywnego poszukiwania sensu, budowania odporności psychicznej, rozwijania świadomości i pracy nad własnymi przekonaniami. To nie tylko przyjęcie daru, ale jego pielęgnowanie, adaptowanie i integrowanie z własnym życiem. Pasywna postawa oczekiwania, że szczęście nas po prostu znajdzie, bez naszego wkładu, jest często źródłem frustracji i poczucia pustki. Cytat ten jest zatem wezwaniem do proaktywności, do wzięcia odpowiedzialności za swoje szczęście, uznając jednocześnie, że nie wszystko jest w naszych rękach. To psychologicznie zdrowa perspektywa, która promuje poczucie sprawczości przy jednoczesnym zachowaniu pokory wobec większych sił.