Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć, oddychać i móc się radować.
Doceniaj dary życia, oddychania i radości; to fundament szczęścia i spokoju ducha, niezależny od zewnętrznych okoliczności.
Głębia Poranka: Aureliusz o Cudzie Istnienia
Słowa Marka Aureliusza: „Budząc się rano, pomyśl jaki to wspaniały skarb żyć, oddychać i móc się radować” niosą ze sobą esencję stoickiej filozofii, przenikniętą głębokim wglądem psychologicznym w naturę ludzkiego doświadczenia. To nie tylko prosta zachęta do pozytywnego myślenia, ale wręcz instrukcja do świadomego kształtowania percepcji i postawy wobec rzeczywistości, która ma fundamentalne znaczenie dla naszego dobrostanu psychicznego.
W kontekście stoickiej myśli, cytat ten podkreśla znaczenie rozróżniania między tym, co jest w naszej mocy, a tym, co poza nią. Budzenie się rano, samo życie i akt oddychania są faktami niezależnymi od naszej woli, dopóki się wydarzą. Aureliusz zachęca nas do uświadomienia sobie tych podstawowych, często ignorowanych darów. Oddychanie, jako najbardziej elementarna funkcja życiowa, staje się tutaj metaforą samego istnienia – czegoś tak oczywistego, że przestajemy to doceniać. Przywoływanie tego faktu rano jest aktem mindfulness – świadomego ukierunkowania uwagi na tu i teraz, na podstawowe zmysłowe doświadczenie życia.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Psychologicznie, myślenie o „wspaniałym skarbie życia” to akt waloryzacji pozytywnej i reframingu poznawczego. Zamiast skupiać się na potencjalnych trudnościach nadchodzącego dnia, na brakach czy niedoskonałościach, stoik uczy nas celebrowania samego faktu bycia. To przestawienie umysłu z deficytu na dostatek. Zamiast pytania „co mi dzisiaj brakuje?”, pojawia się pytanie „co mam?”. Ta zmiana perspektywy ma kolosalny wpływ na nasz poziom wdzięczności, a badania psychologiczne jednoznacznie wskazują na związek wdzięczności z wyższym poziomem szczęścia, odporności na stres i ogólnego zadowolenia z życia.
Element „móc się radować” jest kluczowy. Nie jest to bierne czekanie na radość, lecz aktywne jej poszukiwanie i umożliwienie jej pojawienia się. Stoicyzm nie odrzuca emocji, ale uczy kontroli nad reakcjami na nie. Radość w tym kontekście to niekoniecznie euforia, ale raczej spokojne zadowolenie, eudaimonia, wynikające z harmonii z naturą i rozsądku. Oznacza to zdolność do znajdowania małych przyjemności w codzienności, w prostych aktach, takich jak słońce wpadające przez okno czy filiżanka kawy. To aktywne decydowanie o tym, aby otworzyć się na pozytywne aspekty istnienia, nawet w obliczu trudności. Aureliusz, sam będący cesarzem zmagającym się z wojnami i plagami, doskonale rozumiał, jak ważne jest znalezienie wewnętrznej kotwicy w obliczu zewnętrznego chaosu. Jest to psychologiczny mechanizm samoregulacji emocjonalnej, który pozwala na utrzymanie równowagi psychicznej pomimo przeciwności losu.