
Być człowiekiem - to właśnie być odpowiedzialnym.
Bycie człowiekiem oznacza świadomość wpływu na świat i innych, przyjmując odpowiedzialność za własne wybory i relacje jako rdzeń istnienia.
Być człowiekiem – to właśnie być odpowiedzialnym.
Słowa Antoine de Saint-Exupéry’ego rezonują z głębokimi warstwami ludzkiego doświadczenia, wykraczając poza proste rozumienie odpowiedzialności jako zbioru obowiązków. To nie jest kwestia li tylko spełniania zadań czy przestrzegania reguł. To egzystencjalne ujęcie, które stawia odpowiedzialność w centrum naszej ludzkiej natury i tożsamości. Być człowiekiem to zdawać sobie sprawę z tego, że nasze istnienie nie jest izolowane, ale nierozerwalnie splecione z innymi i ze światem. Odpowiedzialność w tym ujęciu jest afirmacją naszego wpływu – na innych ludzi, na środowisko, na przyszłość.
Z psychologicznego punktu widzenia, ta myśl odwołuje się do koncepcji autonomii i samostanowienia. Kiedy przyjmujemy odpowiedzialność za nasze wybory, myśli i działania, stajemy się podmiotami naszego życia, a nie tylko jego biernymi odbiorcami. To generuje poczucie sensu i celu, które jest kluczowe dla zdrowia psychicznego i dobrostanu. Unikanie odpowiedzialności, z kolei, prowadzi do poczucia bezradności, alienacji i egzystencjalnego lęku. Człowiek, który nie bierze odpowiedzialności, w pewnym sensie, nie w pełni manifestuje swoje człowieczeństwo, rezygnując z potencjału tworzenia, zmieniania i wpływania.

Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍

W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Kluczowe staje się tu również zrozumienie odpowiedzialności za drugiego człowieka, co jest silnym echem myśli Levinasa. To moralny imperatyw, który wyrasta z samej istoty bycia w relacji. Twarz drugiego, jego cierpienie, jego kruchość, wzywają nas do działania, ustanawiając nas jako odpowiedzialnych. W ten sposób odpowiedzialność staje się nie obciążeniem, a fundamentem naszej relacyjności i zdolności do empatii. Jest to proces ciągły, wymagający refleksji, samopoznania i odwagi, by każdego dnia na nowo wybierać bycie odpowiedzialnym, a tym samym – w pełni ludzkim.