Czasami trzeba zamilknąć, żeby zostać wysłuchanym.
Cisza skupia uwagę, budzi ciekawość i pozwala innym usłyszeć siebie, wzmacniając przyszłą wypowiedź i empatię.
Cytat Stanisława Jerzego Leca, „Czasami trzeba zamilknąć, żeby zostać wysłuchanym”, stanowi głęboką refleksję nad złożonymi dynamikami komunikacji międzyludzkiej, zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym. Z perspektywy psychologicznej, jego istota tkwi w paradoksalnym charakterze ludzkiego współdziałania i świadomości.
Filozoficznie, Lec zdaje się wskazywać na to, że prawdziwe słuchanie wykracza poza jedynie percepcję dźwięków. Jest to proces wymagający wewnętrznego otwarcia, empatii i gotowości do przyswojenia perspektywy drugiego człowieka. W kontekście nieustannego szumu informacyjnego, zarówno zewnętrznego (media, rozmowy), jak i wewnętrznego (własne myśli, oceny, oczekiwania), cisza staje się aktem świadomego wycofania, który może stworzyć przestrzeń dla tego wewnętrznego otwarcia. Nie jest to rezygnacja z mówienia, lecz strategiczne użycie pauzy, która wzmacnia przyszłą wypowiedź.
Czy Twój związek Cię wspiera,
czy wyczerpuje?
Jeśli w relacji czujesz samotność lub zagubienie, to znak, że czas odzyskać siebie i stworzyć związek, który naprawdę będzie Cię wspierać 🤍
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Z punktu widzenia psychologii komunikacji, zastosowanie ciszy może mieć kilka kluczowych funkcji:
- Zwrócenie uwagi: W świecie, gdzie każdy próbuje przeskoczyć drugiego w wypowiadaniu się, nagłe zajęcie pozycji słuchającej może wytrącić odbiorcę z nawykowego reagowania i skłonić go do głębszej refleksji nad brakiem naszego głosu. Cisza, będąc odstępstwem od normy, staje się komunikatem.
- Wzbudzenie ciekawości: Niewypowiedziane słowa mogą generować napięcie i ciekawość. Co myśli ta osoba? Dlaczego nic nie mówi? Ta psychologiczna przestrzeń może być wypełniona przez domysły, które często prowadzą do bardziej intensywnego oczekiwania na to, co zostanie w końcu powiedziane.
- Umożliwienie drugiemu usłyszenia siebie: Czasami nadmiar słów zagłusza wewnętrzny głos nie tylko odbiorcy, ale i nadawcy. Zamilknięcie może skłonić drugą stronę do samodzielnego przemyślenia sytuacji, dotarcia do własnych wniosków, a co za tym idzie, do „usłyszenia” siebie samego i zrozumienia prawdziwej istoty problemu czy emocji. Jest to kluczowe w procesach terapeutycznych czy rozwiązywaniu konfliktów.
- Potwierdzenie autorytetu i pewności siebie: Osoba, która czuje potrzebę ciągłego mówienia, może być postrzegana jako niepewna lub desperacko pragnąca uwagi. Cisza, przeciwnie, może świadczyć o wewnętrznej sile, pewności swoich racji i wierze w to, że to, co ma się do powiedzenia, samo w sobie ma wartość i nie wymaga nadmiernego forsowania. Jest to subtelna forma dominacji, ale w pozytywnym tego słowa znaczeniu.
- Stworzenie przestrzeni do empatii: Gdy milczymy, stwarzamy przestrzeń dla drugiego człowieka, by mógł on poczuć się bezpieczniej, by mógł się otworzyć. To zaproszenie do dialogu, które wymaga aktywnego słuchania, a tym samym budowania relacji opartej na wzajemnym zrozumieniu.
Wreszcie, cytat Leca przypomina, że prawdziwa komunikacja to nie tylko wysyłanie sygnałów, ale przede wszystkim odbieranie i przetwarzanie informacji. Aby zostać wysłuchanym w pełnym tego słowa znaczeniu, musimy najpierw stworzyć warunki dla otwartej percepcji, a często ta percepcja zaczyna się od ciszy.