Człowiek ma zawsze wolny czas, gdy potrafi się czymś zająć; tylko ludzie, którzy nic nie robią, nie mają nigdy czasu.
Kiedy człowiek jest zaangażowany, czas staje się obfitością. Brak zaangażowania prowadzi do poczucia braku czasu i sensu.
Głębokie Prawdy o Czasie i Ludzkiej Naturze
Cytat Marie-Jeanne Roland de la Platière, „Człowiek ma zawsze wolny czas, gdy potrafi się czymś zająć; tylko ludzie, którzy nic nie robią, nie mają nigdy czasu”, mimo swojej prostoty, zawiera w sobie głęboką psychologiczną i filozoficzną prawdę o kondycji ludzkiej, postrzeganiu czasu oraz o naturze proaktywności i pasywności.
Z psychologicznego punktu widzenia, kluczem do zrozumienia tego cytatu jest **pojęcie zaangażowania i sensu**. Kiedy jednostka jest czymś naprawdę zajęta – nie tylko fizycznie, ale przede wszystkim mentalnie i emocjonalnie – czas przestaje być odczuwany jako towar deficytowy. Zamiast tego, staje się płynnym medium, w którym można się zanurzyć, tracąc poczucie jego upływu. To zjawisko jest ściśle powiązane z koncepcjami takimi jak flow state (stan przepływu) Mihaly’ego Csikszentmihalyi’ego, gdzie osoba jest tak intensywnie zaabsorbowana daną czynnością, że reszta świata przestaje istnieć. W takim stanie, czas nie jest brakiem, lecz obfitością, ponieważ każda minuta jest wypełniona znaczeniem, celem i poczuciem własnej skuteczności.
Ososby "zajęte", wręcz paradoksalnie, wydają się mieć więcej czasu, ponieważ ich życie jest zorganizowane wokół priorytetów i celów. Odczucie "braku czasu" nie jest wtedy rezultatem braku obojętnych minut, lecz brakiem celu lub motywacji.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Dla kontrastu, cytat ukazuje **pułapkę bierności**. Ludzie, którzy „nic nie robią”, często czują, że „nie mają czasu”, ponieważ ich dni wypełnione są bezcelowością, prokrastynacją i poczuciem pustki. Czas nie jest dla nich narzędziem do tworzenia i doświadczania, ale raczej ciężarem, który należy jakoś wypełnić. Brak struktury i zaangażowania prowadzi do rozproszenia, niemożności skupienia się i chronicznego poczucia, że zawsze jest coś „pilniejszego”, co przeszkadza w prawdziwym działaniu.
Z perspektywy filozoficznej, cytat ten dotyka **sposobu, w jaki konstruujemy naszą rzeczywistość i sens życia**. Czas nie jest jedynie obiektywną miarą, ale subiektywnym doświadczeniem. Osoba, która aktywnie nadaje swojemu życiu sens poprzez kreatywność, naukę, pracę czy relacje, definiuje czas jako nieskończony zasób, ponieważ sama jego esencja jest wypełniona wartością. Z kolei pustka i bierność prowadzą do poczucia, że czas ucieka, a jednocześnie nie ma realnego celu, dla którego warto by go wykorzystać. To jest nie tyle brak wolnych chwil, co raczej brak wewnętrznego, motywującego imperatywu, który nadałby "wolnemu czasowi" wartość. Cytat de la Platière jest więc przypomnieniem o **naszej odpowiedzialności za nadawanie sensu naszemu życiu i naszemu czasowi**.