Człowiek tylko wówczas jest szczęśliwy, kiedy interesuje się tym, co tworzy.
Szczęście bierze się z aktywnego tworzenia i angażowania się w to, co się robi, nadając życiu sens.
Głębokie Zrozumienie Słów Ericha Fromma
Cytat Ericha Fromma: „Człowiek tylko wówczas jest szczęśliwy, kiedy interesuje się tym, co tworzy”, stanowi esencję jego filozofii opierającej się na poszukiwaniu autentycznego sensu życia w dobie konsumpcjonizmu i alienacji. Z perspektywy psychologicznej, Fromm zwraca uwagę na fundamentalną potrzebę ludzką – potrzebę twórczości i produktywności. Szczęście, w jego rozumieniu, nie jest biernym stanem przyjemności czy zaspokojenia potrzeb materialnych (o czym pisał m.in. w „Mieć czy być?”), lecz aktywnym procesem angażowania się w świat i pozostawiania w nim swojego śladu. Interesowanie się tym, co się tworzy oznacza głębokie zaangażowanie w proces, a nie tylko w jego efekt końcowy. To inwestowanie swojej energii, intelektu i emocji w działania, które mają dla nas subiektywne znaczenie. Stan ten jest sprzeczny z bierną konsumpcją, w której jednostka jest jedynie odbiorcą, a nie aktorem. Fromm akcentuje, że szczęście nie jest czymś, co się „posiada”, ale czymś, co się „jest” i „robi”.
Znaczenie psychologiczne tego cytatu jest głębokie. Odnosi się on do koncepcji samoaktualizacji, znanej z psychologii humanistycznej, gdzie człowiek dąży do pełnego wykorzystania swojego potencjału. Tworzenie, w szerokim sensie (nie tylko artystycznym, ale także tworzenie relacji, rozwiązań, idei), jest fundamentalnym sposobem na wyrażanie siebie i nadawanie życiu sensu. Kiedy człowiek jest zaangażowany w proces twórczy, doświadcza przepływu (flow), stanu optymalnego zaangażowania, w którym jego umiejętności są idealnie dopasowane do wyzwania, a czas staje się nieważny. To właśnie w tym stanie ludzie często doświadczają największego szczęścia i spełnienia. Odpowiedzialność za swoje dzieło, a także radość z jego materializowania, stanowi fundament psychicznej równowagi i poczucia wartości. Brak możliwości twórczego wyrażania siebie, czy to w pracy, czy w życiu osobistym, może prowadzić do frustracji, poczucia pustki i alienacji, co Fromm nazywał „nienaruszonymi mocami ludzkimi” – talentami, które nigdy nie zostały wykorzystane.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Kontekst filozoficzny cytatu Fromma osadzony jest w jego krytyce nowoczesnego społeczeństwa, które promuje postawę bierności i konsumpcji. Fromm widział w tym zagrożenie dla autentycznego rozwoju jednostki. Tworzenie to akt subwersywny wobec hegemonii rynku, który sprowadza człowieka do roli konsumenta. Jest to powrót do pierwotnej, ludzkiej potrzeby ekspresji i wpływu na otoczenie, co finalnie prowadzi do głębokiego i trwałego szczęścia, niezależnego od zewnętrznych bodźców.