Dlaczego tak bywa, że kochają nas ludzie, na których miłości nam nie zależy, a my kochamy tych, którym nasza miłość jest niepotrzebna?
Ludzie pragną tego, co niedostępne. Odczuwają lęk przed bliskością, idealizują niedostępnych, nie doceniają łatwo dostępnej miłości.
Ciekawy dylemat zawarty w tym cytacie, choć brzmi jak powszechna, niemal uniwersalna bolączka ludzkiej egzystencji, otwiera przed nami szerokie pole do interpretacji filozoficzno-psychologicznej. U jego podstaw leży złożoność ludzkich relacji, pragnień i nieustanna pogoń za spełnieniem, które często wymyka się naszej kontroli, a nawet naszej racjonalnej logice.
Zacznijmy od strony podmiotu, czyli „nas”, którzy kochamy tych, którym nasza miłość jest niepotrzebna. Tutaj w grę wchodzi kilka mechanizmów psychologicznych. Po pierwsze, zasada deficytu i dążenie do niedostępności. Ludzka psychika często ceni to, co trudne do zdobycia, co wymaga wysiłku i co jest poza zasięgiem. Osoba, której nasza miłość jest „niepotrzebna”, staje się dla nas wyzwaniem, obiektem, którego niedostępność potęguje nasze pragnienie. Jest to często wzmocnione przez mechanizmy obronne, takie jak projekcja – rzutowanie naszych własnych niespełnionych pragnień i braków na tę osobę, idealizowanie jej i przekonanie, że tylko ona może wypełnić naszą wewnętrzną pustkę.
Po drugie, często wchodzą tu w grę wzorce przywiązania, ukształtowane w dzieciństwie. Jeśli mieliśmy doświadczenia, w których musieliśmy „walczyć” o uwagę i miłość opiekunów, możemy nieświadomie powielać te wzorce w dorosłych związkach. Miłość, która przychodziła łatwo, przestaje być postrzegana jako wartościowa, a my pociągamy się do osób, które wymagają od nas wysiłku, przez co czujemy, że na tę miłość musimy zasłużyć – jest to rodzaj samozaparcia i utrwalania dysfunkcyjnych schematów. Możemy również nieświadomie bać się bliskości i intymności, a poprzez wybieranie partnerów niedostępnych, chronimy się przed prawdziwym zaangażowaniem.
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Z drugiej strony mamy tych, którzy „kochają nas, na których miłości nam nie zależy”. W tym przypadku, ich miłość jest dla nas często źródłem komfortu i pewności siebie, ale nie jest to wystarczające, by wywołać w nas głębsze uczucie. Bywa, że wartość tej miłości jest przez nas niedoceniana właśnie dlatego, że jest łatwo dostępna i nie wymaga od nas wysiłku. Paradoksalnie, to, co jest nam “podane na tacy”, czasami mniej nas intryguje niż to, co musimy zdobywać. Silna potrzeba autonomii i samostanowienia może również sprawić, że odczuwamy presję w relacjach, gdzie partner jest zbyt „dostępny” lub intensywniejszy w swoich uczuciach, co prowadzi do dystansu.
Filozoficznie, cytat ten podkreśla ironię ludzkiej kondycji i złożoność miłości jako konstruktu społecznego i emocjonalnego. Miłość rzadko jest symetryczna i rzadko zależy od czystej racjonalności. Jest to ciągła gra pragnień, niedoskonałości, lęków i projekcji. Pokazuje, że dążenie do pełni i szczęścia jest często labiryntem, w którym nasze własne pragnienia są sprzeczne z tym, co wydaje się logiczne i dostępne. Ostatecznie, cytat zmusza nas do refleksji nad naturą miłości, jej ulotnością i tym, jak często jesteśmy uwięzieni we własnych psychologicznych pułapkach, szukając czegoś, co jest poza naszym zasięgiem, podczas gdy prawdziwe ukojenie bywa tuż obok.