Ideały nie istnieją, uczymy się na bieżąco, nieustannie poprawiamy to, co już zrobiliśmy i dzięki temu idziemy do przodu.
Rezygnacja z ideałów na rzecz ciągłej nauki, korekty i adaptacji napędza prawdziwy postęp i psychologiczną rezyliencję.
Cytat Patrycji Kierzkowskiej, „Ideały nie istnieją, uczymy się na bieżąco, nieustannie poprawiamy to, co już zrobiliśmy i dzięki temu idziemy do przodu.”, niesie ze sobą głęboką psychologiczną i filozoficzną treść, dotykającą fundamentalnych aspektów ludzkiego rozwoju, adaptacji i radzenia sobie z rzeczywistością.
Odczarowanie Ideałów i Realizm Egzystencjalny
Stwierdzenie, że „Ideały nie istnieją”, jest psychologicznie wyzwalające i jednocześnie wymaga pewnej dojrzałości. Tradycyjnie, ideały (takie jak doskonałość, absolutna sprawiedliwość, niezmienne szczęście) często funkcjonowały jako odległe, statyczne cele, które paradoksalnie mogły prowadzić do frustracji i poczucia niedoskonałości. Psychologicznie, dążenie do nierealnych ideałów może generować chroniczny dysonans poznawczy pomiędzy aspiracjami a rzeczywistymi możliwościami, prowadząc do obniżenia samooceny, prokrastynacji, a nawet depresji. Akceptacja braku absolutnych ideałów to akt realizmu egzystencjalnego. Oznacza to rezygnację z perfekcjonizmu na rzecz pragmatyzmu i dynamicznego rozwoju.
Procesualność i Kształtowanie Tożsamości
Kolejna część cytatu, „uczymy się na bieżąco, nieustannie poprawiamy to, co już zrobiliśmy”, podkreśla procesualny charakter ludzkiej egzystencji. Z psychologicznego punktu widzenia, życie nie jest liniową ścieżką do osiągnięcia ustalonego ideału, lecz dynamicznym procesem ciągłej nauki i adaptacji. Jest to w zgodzie z teoriami rozwoju, które podkreślają rolę doświadczenia w kształtowaniu się osobowości. Każda podjęta próba, nawet „błąd”, staje się cennym źródłem informacji zwrotnej, umożliwiającej korektę i doskonalenie. Ten mechanizm jest kluczowy dla rezyliencji psychologicznej – zdolności do adaptacji i odbudowy po trudnościach. Akceptacja niedoskonałości i otwartość na zmiany stają się siłą napędową, a nie barierą.
Psychologia Postępu i Adaptacji
Wreszcie, konstatacja „i dzięki temu idziemy do przodu”, wskazuje na to, że prawdziwy postęp, zarówno indywidualny, jak i społeczny, nie wynika z dążenia do statycznego ideału, lecz z dynamicznej interakcji z rzeczywistością, ciągłego uczenia się i korygowania. W psychologii poznawczej, jest to zgodne z koncepcją pętli sprzężenia zwrotnego, gdzie działanie, obserwacja rezultatów, refleksja i korekta prowadzą do ewolucji zachowania i myślenia. To adaptacyjny model bycia, który zamiast narzucać statyczne cele, akcentuje wartość elastyczności i umiejętności radzenia sobie z niepewnością.
Filozoficznie, cytat ten odzwierciedla postawę pragmatyzmu i egzystencjalizmu, gdzie nacisk kładzie się na działanie, doświadczenie i osobistą odpowiedzialność za konstruowanie sensu w świecie bez z góry ustalonych absolutów. Jest to psychologiczna recepta na aktywne i pełne zaangażowania życie, które zamiast poszukiwać utopii, skupia się na bieżącym kształtowaniu i doskonaleniu.