Image, podobnie jak większość dóbr, ulega zużyciu i degradacji, jeżeli zapomina się o jego stałym monitorowaniu, odnawianiu, adaptacji i konstruktywnych zmianach.
Wizerunek, jak wszystko wartościowe, wymaga ciągłego monitorowania, odnawiania i adaptacji; zaniedbanie prowadzi do jego degradacji i utraty znaczenia.
Filozoficzno-Psychologiczne Wyjaśnienie Cytatu Jerzego Altkorna
Cytat Jerzego Altkorna, że „Image, podobnie jak większość dóbr, ulega zużyciu i degradacji, jeżeli zapomina się o jego stałym monitorowaniu, odnawianiu, adaptacji i konstruktywnych zmianach”, dotyka fundamentalnych zagadnień filozofii egzystencji, psychologii społecznej i indywidualnej, a także dynamiki tożsamości. Porównanie „image” do „dóbr” jest tu kluczowe. Dobra materialne, jak wiemy, z czasem tracą swoją wartość, ulegają zniszczeniu, przestają być funkcjonalne, jeśli nie są konserwowane, naprawiane, a czasem wręcz redefiniowane w kontekście zmieniających się potrzeb. To samo dotyczy wizerunku – zarówno tego osobistego, jak i publicznego (firmy, instytucji).
Z perspektywy filozoficznej, cytat ten niesie ze sobą echo heglowskiiej dialektyki tezy, antytezy i syntezy. Wizerunek w swoim początkowym ustatecznieniu (teza) będzie nieuchronnie konfrontowany z nowymi doświadczeniami, informacjami, zmianami w otoczeniu (antyteza). Brak reakcji na tę antytezę prowadzi do „zużycia i degradacji”. Natomiast „monitorowanie, odnawianie, adaptacja i konstruktywne zmiany” to nic innego jak proces syntezy – aktywne przekształcanie wizerunku w odpowiedzi na nowe wyzwania, co prowadzi do jego ewolucji, a nie erozji. To ciągłe stawanie się, a nie bycie statyczne.
Psychologicznie, „image” można interpretować na wielu poziomach. Na poziomie indywidualnym, odnosi się do autoprezentacji i tożsamości. Nasza tożsamość nie jest czymś statycznym, raz danym. Jest to raczej płynny proces narracyjny, który konstruujemy i re-konstruujemy przez całe życie. Jeśli przestajemy „monitorować” naszą wewnętrzną narrację – nasze przekonania o sobie, nasze wartości, nasze cele – i przestajemy „odnawiać” je w świetle nowych doświadczeń, możemy popaść w stagnację, a nawet kryzys tożsamości. „Adaptacja” odnosi się do naszej zdolności do radzenia sobie ze zmianami życiowymi, do elastyczności psychicznej. „Konstruktywne zmiany” to świadome kształtowanie siebie, uczenie się nowych umiejętności, rozwój osobisty. Brak tych elementów prowadzi do psychicznego wyczerpania, poczucia anachronizmu i utraty sensu.
W kontekście społecznym, citowany „image” to reputacja, marka osobista lub korporacyjna. Reputacja jest konstruktem społecznym, który opiera się na percepcyjnych ocenach innych ludzi. Jest ona stale wystawiana na próbę przez nowe informacje, plotki, skandale, ale także przez sukcesy i innowacje. „Monitorowanie” to w tym kontekście stałe badanie opinii publicznej, analiza trendów, identyfikacja zagrożeń i szans. „Odnawianie” to cykliczne kampanie PR, rebranding, rewitalizacja usług. „Adaptacja” to reagowanie na zmieniające się oczekiwania konsumentów czy społeczeństwa. „Konstruktywne zmiany” to innowacje produktowe, społeczne zaangażowanie, poprawa etyki korporacyjnej. Firmy, które zaniedbują te procesy, szybko tracą zaufanie i udział w rynku. Podobnie jest z jednostkami – osoba, która nie dba o swoje relacje, nie rozwija się, nie adaptuje do zmian w otoczeniu, ostatecznie traci swoje „miejsce” w strukturze społecznej.
Ostatecznie, cytat Altkorna jest przypomnieniem o fundamentalnej zasadzie, że wszystko, co wartościowe, wymaga stałej uwagi, energii i świadomego wysiłku. Jest to apologia dynamiki i ewolucji w obliczu entropii i naturalnej tendencji do dezorganizacji. Zarówno na poziomie indywidualnym, jak i społecznym, stagnacja jest formą regresji, a „zużycie i degradacja” są nieuniknionymi konsekwencjami zaniedbania.