Małżeństwo - to rodzaj monety, w której i tak z orła zrobią reszkę.
Z idealnej, początkowej wizji relacji („orzeł”), życie małżeńskie tworzy codzienną rzeczywistość („reszka”), pełną kompromisów i zmian.
Emocjonalne i egzystencjalne echo cytatu Wojciecha Bartoszewskiego: „Małżeństwo – to rodzaj monety, w której i tak z orła zrobią reszkę.”
Cytat Wojciecha Bartoszewskiego, choć z pozoru cyniczny, kryje w sobie głęboką psychologiczną refleksję nad naturą relacji międzyludzkich, dynamiką władzy oraz inherentnymi zmianami, jakim podlegają wszelkie związki. Metafora monety jest tu kluczowa.
„Orzeł” symbolizuje początek: idealizację, siłę, potencjał, nadzieję, a często też pewną dominującą pozycję lub wartość, jaką przypisujemy sobie lub partnerowi na etapie zakochania czy przedmałżeńskiej fascynacji. To faza, w której projektujemy na drugą osobę nasze pragnienia, widząc ją jako „tę jedyną”, perfekcyjną, krystalizującą nasze oczekiwania. Jest to czas, gdy romantyczne mity i archetypy rządzą naszą percepcją, a indywidualności i ewentualne niedoskonałości są często ignorowane lub idealizowane.
Z kolei „reszka” reprezentuje realia, codzienność, trudności, ale także wzajemne dostosowanie, kompromisy i nieuchronne ścieranie się indywidualności. Psychologicznie, „zrobienie z orła reszki” odnosi się do procesu dezidealizacji. Zakochanie ustępuje miejsca miłości bardziej dojrzałej, opartej na akceptacji niedoskonałości, zmagającej się z prozą życia. To również odzwierciedla dynamikę siły w związku, gdzie pierwotna, często jednostronna dominacja czy poczucie przewagi ustępuje miejsca równowadze lub zmianom ról. Może to być bolesny proces, gdyż jest to odarcie z iluzji, konfrontacja z rzeczywistością, w której obie strony muszą rezygnować z części swojej autonomii dla dobra wspólnego. W dłuższej perspektywie, ta „reszka” nie musi być jednak negatywnym zjawiskiem. Mimo utraty początkowej dominującej „orłowej” pozycji jednej ze stron, może ona manifestować się w głębokim zaufaniu, wsparciu, stabilności i prawdziwej intymności, które tworzą fundament trwałych związków. Cytat zwraca uwagę na przemijający charakter idealizacji i nieuchronność transformacji w długotrwałym związku, co dla wielu może być źródłem rozczarowania, ale dla innych – podstawą realistycznej i trwałej miłości. W tym kontekście, małżeństwo staje się alchemicznym procesem, w którym dwie odrębne jednostki ulegają przetworzeniu, tworząc coś nowego, co nie zawsze odpowiada pierwotnym wyobrażeniom, ale może być równie, a nawet bardziej wartościowe.