Mężczyźni są bardziej wierni swoim ideom niż swoim partnerkom.
Mężczyźni łączą tożsamość z ideami; wierność im to wierność sobie, priorytetowa względem zmiennych relacji międzyludzkich.
Cytat Andrzeja Majewskiego, „Mężczyźni są bardziej wierni swoim ideom niż swoim partnerkom”, na pierwszy rzut oka prowokuje do refleksji nad męską psyche, a także nad dynamiką relacji międzyludzkich i znaczeniem osobistych przekonań. Z psychologicznego punktu widzenia, możemy interpretować to stwierdzenie jako odzwierciedlenie pewnych głębszych mechanizmów adaptacyjnych i konstrukcji tożsamości.
Tożsamość a ideały:
Dla wielu mężczyzn (i nie tylko, ale w kontekście cytatu skupiamy się na nich), poczucie własnej wartości i tożsamości jest silnie związane z ich przekonaniami, celami, ambicjami – szeroko rozumianymi „ideami”. Mogą to być ideały zawodowe, polityczne, moralne, naukowe czy artystyczne. To właśnie w ich realizacji i obronie odnajdują sens, stabilność i spójność wewnętrzną. Idee te stają się kotwicami w kształtowaniu ich ego, punktem odniesienia, który definiuje, kim są i do czego dążą. Zdrada idei mogłaby oznaczać zdradę samego siebie, utratę drogowskazów, a nawet rozpad samooceny.
Ewolucyjny kontekst i role społeczne:
Można pokusić się o spojrzenie ewolucyjne. Historycznie, rola mężczyzny często bywała związana z działaniem na zewnątrz – walką, zdobywaniem, budowaniem, obroną grupy, które to działania wymagały silnego poświęcenia dla nadrzędnych celów czy idei. Choć współczesne społeczeństwa są znacznie bardziej złożone, echa tych pierwotnych ról mogą wciąż rezonować w psychice. Mężczyźni mogą (świadomie lub nieświadomie) dążyć do realizacji celów „poza sobą”, a w relacjach z partnerkami szukać raczej wsparcia i stabilności, która umożliwia podążanie za tymi celami.
Przeszłość kształtuje Twoje relacje, dorosłe wybory i poczucie własnej wartości. Czas je uzdrowić 🤍
Relacja a tożsamość:
Relacje międzyludzkie, choć fundamentalne, są dynamiczne, złożone i często wymagają kompromisów, zmian, a nawet rezygnacji z części siebie na rzecz „my”. Dla osób, których tożsamość jest silnie zakotwiczona w ideach, takie kompromisy mogą być trudniejsze. Miłość i przywiązanie do partnerki są uczuciami głębokimi, ale mogą wydawać się mniej „trwałe” czy „bezwarunkowe” niż wierność abstrakcyjnej idei, która ze swojej natury jest niezmienna, dopóki sami jej nie porzucimy. Partnerka może się zmienić, ich związek może ewoluować, ale idea – dopóki w nią wierzy – pozostaje stała.
Problem z wiernością czy priorytetami?
Cytat ten niekoniecznie musi oznaczać, że mężczyźni są z natury niewierni swoim partnerkom w sensie romantycznym. Może raczej wskazywać na to, że ich najgłębsze priorytety i źródło życiowego ukierunkowania leżą poza sferą relacji interpersonalnych. Wierność ideom to wierność sobie i swojemu światopoglądowi, co stanowi fundament ich funkcjonowania. Partnerka z kolei, choć niezwykle ważna, może być postrzegana jako element wspierający lub uzupełniający tę podstawową konstrukcję.
Warto również zaznaczyć, że to uogólnienie. Każda jednostka jest unikalna, a wiele czynników, takich jak wychowanie, kultura, indywidualne doświadczenia i cechy osobowości, wpływa na to, co jest dla niej najważniejsze. Cytat stanowi raczej prowokację do głębszej refleksji nad męską psychiką i jej związkami z abstrakcyjnymi konstruktami.