×

warsztaty online, które zmienią Twoje życie na lepsze
Zaloguj
0

Brak produktów w koszyku.

Cytat: Marcel Proust - Miłość - to przestrzeń i…
Miłość - to przestrzeń i czas udostępnione sercu.
Marcel Proust

Miłość to aktywne otwarcie wewnętrznej przestrzeni i czasu jednostki na drugiego człowieka, tworzące głęboką więź.

Marcel Proust, w swoim mistrzowskim ujęciu miłości, dekonstruuje to uczucie z perspektywy, która wykracza poza czysto emocjonalną reakcję, wkraczając w obszar egzystencjalny i fenomenologiczny.

Cytat „Miłość - to przestrzeń i czas udostępnione sercu” nie jest jedynie poetycką metaforą, lecz głęboką psychologiczną obserwacją mechanizmów, za pomocą których ludzka psychika konstruuje i doświadcza miłości.

Przede wszystkim, „przestrzeń” i „czas” w tym kontekście nie są wymiarami fizycznymi, lecz wewnętrznymi. Przestrzeń odnosi się do otwarcia się wewnętrznego świata jednostki – jej ego, lęków, pragnień, historii – na drugą osobę. To zezwolenie, by ktoś inny wszedł w naszą intymność, nierzadko naruszając ustalone granice, ale jednocześnie wzbogacając i poszerzając zakres naszego „ja”. Jest to akt bezbronności i zaufania, w którym serce nie tyle *pragnie* przestrzeni, co samo ją *udostępnia*. W tym akcie miłości, nasze psychologiczne terytorium staje się wspólną przestrzenią, w której obie osoby mogą współistnieć, a ich indywidualne światy splatają się, tworząc nową, wspólną rzeczywistość.

Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?

wróbelek

W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.

Z kolei czas w optyce Prousta to nie tylko zegarowe minuty, ale przede wszystkim wymiar psychologiczny i egzystencjalny. Udostępnienie czasu oznacza gotowość do zainwestowania własnej przyszłości, teraźniejszości i przeszłości w relację. To pozwolenie, by wspólne doświadczenia budowały nową historię, która nadaje sens dotychczasowym wydarzeniom i kształtuje przyszłe aspiracje. Czas w miłości staje się nielinearny – wspomnienia nabierają nowego znaczenia w świetle obecnej relacji, a marzenia o przyszłości stają się wspólne. Jest to również inwestycja w – cierpliwość, wytrwałość, gotowość do przetrwania trudności, co jest nierozerwalnie związane z trwaniem w miłości.

Z perspektywy psychologii humanistycznej, cytat ten podkreśla autonomiczną rolę jednostki w kształtowaniu własnej relacji. To my udostępniamy tę przestrzeń i czas, a nie są nam one przez kogoś 'dane'. Miłość nie jest więc pasywnym doświadczeniem, lecz aktywnym, świadomym wyborem, który wymaga zaangażowania i pewnej formy samoujawnienia. Z psychoanalitycznego punktu widzenia, udostępnienie przestrzeni i czasu sercu może być interpretowane jako przezwyciężanie narcystycznych barier i zdolność do inwestowania energii libidalnej w obiekt zewnętrzny, co jest fundamentem zdrowej relacji.

Podsumowując, Proustowska definicja miłości to nie tylko uczucie, ale również dynamiczny proces psychologiczny, w którym jednostka aktywnie otwiera swoje wewnętrzne zasoby – przestrzeń psychiczną i czasową – dla drugiej osoby, tworząc w ten sposób głęboką więź i wzajemne współistnienie.