Najstraszliwszy cios zadaje się ułomnościom, wystawiając je na szyderstwa świata.
Największy ból zadaje się błędom, gdy publiczne szyderstwo niszczy poczucie wartości i przynależności, prowadząc do wstydu i izolacji.
Cytat Jeana Baptiste Poquelina, lepiej znanego jako Molière, „Najstraszliwszy cios zadaje się ułomnościom, wystawiając je na szyderstwa świata” jest mistrzowską kondensacją psychologicznego mechanizmu wstydu, publicznego upokorzenia i ich niszczącej siły. Aby w pełni zrozumieć jego głębię, musimy spojrzeć na niego z perspektywy filozofii moralności, teorii poznania społecznego oraz psychologii procesów ja. Molière, jako wybitny obserwator ludzkich zachowań, doskonale rozumiał, że dla istoty społecznej, jaką jest człowiek, opinia otoczenia, akceptacja i przynależność są fundamentalnymi potrzebami. Kiedy mówi o „ułomnościach”, niekoniecznie odnosi się do fizycznych defektów, ale przede wszystkim do wad charakteru, słabości, niedoskonałości, czy błędów judgmentu, które każdy z nas posiada. Są one integralną częścią ludzkiej natury. Molière jednak wskazuje, że sam fakt posiadania ułomności nie jest ich największą wadą. „Najstraszliwszy cios” zadaje się im dopiero wtedy, gdy zostają one „wystawione na szyderstwa świata”.
Tutaj leży psychologiczne jądro sprawy. Szyderstwo – publiczne drwiny, pogarda, wyśmiewanie – to potężne narzędzie społeczne, które ma na celu odcięcie jednostki od grupy, jej marginalizację i podważenie jej wartości w oczach innych. Dla psychiki ludzkiej, która jest w dużej mierze ukształtowana przez interakcje społeczne i dążenie do pozytywnej samooceny, takie doświadczenie jest druzgocące. Odczuwamy je jako radykalne zagrożenie dla naszej tożsamości i godności. Wystawienie na szyderstwo aktywuje najgłębsze lęki przed odrzuceniem i samotnością. Jest to cios nie tylko w naszą pozycję społeczną, ale również w nasz wewnętrzny obraz siebie. Przekonanie o własnej wartości, budowane przez lata na podstawie osobistych doświadczeń i informacji zwrotnych, zostaje nagle podważone przez zbiorową ocenę. W efekcie, osoba doświadczająca szyderstwa często internalizuje ten negatywny obraz, co prowadzi do wstydu, poczucia winy, obniżenia samooceny, a nawet do depresji i izolacji. Ułomność sama w sobie może być źródłem dyskomfortu, ale to jej publiczne ujawnienie i piętnowanie sprawia, że staje się ona nieznośnym ciężarem, który może zniszczyć psychikę. Molière w swoich komediach często wykorzystywał ten mechanizm, by obnażać hipokryzję i wady społeczeństwa, pokazując jednocześnie, jak okrutna potrafi być grupa wobec tych, którzy nie pasują do przyjętych norm.