Nawet jeśli nie jest od razu wzajemna, miłość zdoła przetrwać jedynie wtedy, jeśli istnieje iskierka nadziei - bodaj najmniejsza - że zdobędziemy z czasem ukochaną osobę. A reszta jest czystą fantazją.
Miłość bez nadziei na wzajemność to fantazja; minimalna iskra nadziei jest kluczowa dla wytrwałości psychicznej.
Cytat Coelho zagłębia się w samą esencję ludzkiej motywacji w obszarze relacji międzyludzkich, szczególnie w kontekście miłości, która nie jest natychmiastowo odwzajemniona. Mówi on o fundamentalnym mechanizmie psychologicznym, który pozwala nam wytrwać w dążeniu do czegoś, co wydaje się nieosiągalne, a mianowicie o roli nadziei.
Z perspektywy filozoficznej, nadzieja jest tu rozumiana nie jako naiwne życzenie, lecz jako epistemiczna pewność, choćby minimalna, że nasz wysiłek ma sens i może przynieść pożądany rezultat. Bez tej iskierki, dążenie do miłości staje się jałowe, pozbawione racjonalnego uzasadnienia. To, co Coelho nazywa „czystą fantazją”, to nic innego jak brak tej podstawy, sytuacja, w której nasze pragnienia są całkowicie oderwane od wszelkiej możliwości ich realizacji.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Psychologicznie rzecz biorąc, cytat ten podkreśla znaczenie wzmocnienia w zachowaniu. Ludzie z natury poszukują nagród i unikają frustracji. Dążenie do zdobycia ukochanej osoby jest napędzane nadzieją na pozytywne wzmocnienie – wzajemność, bliskość, spełnienie. Jeśli ta nadzieja jest całkowicie nieobecna, nasz system motywacyjny przestawia się. Dalsze angażowanie się w taką relację prowadzi do wyczerpania emocjonalnego, frustracji i w końcu do rezygnacji. Jest to mechanizm obronny psychiki, chroniący nas przed chronicznym cierpieniem i marnowaniem zasobów. Brak nawet najmniejszej iskierki nadziei prowadzi do tego, że jednostka nie jest w stanie utrzymać swojego zaangażowania emocjonalnego, ponieważ nie ma perspektywy na nagrodę, co jest kluczowe dla ludzkiego działania.