Nie tylko kłamać możemy nieświadomie, żyć również.
Możemy nieświadomie kłamać i żyć, co oznacza, że nasza egzystencja może być oparta na iluzjach i nieuświadomionych mechanizmach, wymagając ciągłej refleksji i samoświadomości.
Nieświadome oszustwo: Filozoficzno-Psychologiczne spojrzenie na cytat Stefana Packa
Cytat Stefana Packa: „Nie tylko kłamać możemy nieświadomie, żyć również” otwiera przestrzeń do głębokiej refleksji nad naturą ludzkiej świadomości, prawdy i egzystencji. W ujęciu psychologicznym, dotyka to fundamentalnego problemu, jakim jest dystans między subiektywnym doświadczeniem a obiektywną rzeczywistością, a także roli nieświadomości w kształtowaniu naszej percepcji i działań.
Kluczowe w tym cytacie jest słowo „nieświadomie”. W kontekście kłamstwa, nieświadome kłamanie odnosi się do sytuacji, w której jednostka przekazuje informacje niezgodne z prawdą, nie zdając sobie z tego sprawy. Może to wynikać z głęboko zakorzenionych mechanizmów obronnych, takich jak wyparcie czy racjonalizacja, które mają za zadanie chronić ego przed trudnymi do zaakceptowania prawdami. Osoba może np. tak silnie wierzyć w swoją wizję rzeczywistości, że wszelkie dowody przeczące jej są przez nią automatycznie interpretowane w sposób potwierdzający jej osąd, a nieświadomie pomijane lub modyfikowane. W tym sensie, prawda staje się opcjonalna, a iluzja staje się funkcjonalna.
Rozszerzenie tej idei na aspekt „życia” jest znacznie bardziej radykalne i filozoficznie nośne. Sugeruje, że cała nasza egzystencja może być nieświadomym oszustwem. Odkodowując to na wielu płaszczyznach, możemy mówić o:
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
- Nieświadomym realizowaniu cudzych scenariuszy życiowych: Życie zgodne z oczekiwaniami rodziny, społeczeństwa, mediów, bez głębokiej refleksji nad własnymi pragnieniami i wartościami. To życie, które, choć wydaje się autentyczne, jest w rzeczywistości odgrywaniem z góry napisanego scenariusza.
- Nieświadomym ignorowaniu własnych potrzeb i emocji: Powierzchowne „życie” bez autentycznego kontaktu ze swoim wewnętrznym światem, wynikające z lęku przed odkryciem trudnych prawd o sobie. To życie, w którym udajemy przed samym sobą, że wszystko jest w porządku, podczas gdy wewnętrznie doświadczamy dysonansu.
- Życiu w iluzji kontroli lub bezpieczeństwa: Ludzie często tworzą złożone wewnętrzne modele świata, które dają im poczucie bezpieczeństwa i przewidywalności, ignorując zmienność i nieprzewidywalność rzeczywistości. To rodzaj nieświadomego oszukiwania się co do własnego wpływu na bieg zdarzeń.
- Życiu będącym wynikiem nieuświadomionych traum i wzorców: Przeszłe doświadczenia, zwłaszcza te traumatyczne, mogą kształtować nasze postrzeganie świata i naszą reakcję na niego w sposób, którego nie jesteśmy świadomi. Żyjemy then w sposób, który jest odbiciem tych starych ran, a nie autentycznym wyborów.
W ujęciu egzystencjalnym, cytat ten podkreśla konieczność samoświadomości i ciągłej refleksji. To wezwanie do „przebudzenia” z automatyzmu i nieświadomości, do aktywnego poszukiwania prawdy o sobie i świecie. Proces ten może być bolesny, ponieważ wymaga konfrontacji z własnymi iluzjami i obronami, ale jest niezbędny do osiągnięcia autentycznej i spełnionej egzystencji.
Psychologicznie, cytat Packa rezonuje również z koncepcjami Freuda (nieświadomość jako siła napędowa), Junga (archetypy i cień), czy psychologii humanistycznej (potrzeba samorealizacji i autentyczności). Jest to przypomnienie, że pełnia życia nie polega jedynie na fizycznym funkcjonowaniu, ale przede wszystkim na świadomym, autentycznym i odpowiedzialnym byciu.