Ostrożnie z dramatyzacją życia! A nuż znajdzie się lepsza obsada waszych ról.
Nie dramatyzuj życia – przesadzając, ryzykujesz, że stracisz kontrolę nad własną narracją i inni mogą cię zastąpić.
Ostrożnie z dramatyzacją życia! A nuż znajdzie się lepsza obsada waszych ról.
Cytat Stanisława Jerzego Leca to głęboka psychologiczna refleksja nad ludzką skłonnością do teatralizacji własnego istnienia i potencjalnymi konsekwencjami takiego podejścia. Mówi on o niebezpieczeństwie nadawania życiu nadmiernej rangi dramatu, przez co nieustannie stajemy na „scenie”, projektując własne emocje, przeżycia i relacje na zewnątrz w sposób przesadny, często melodramatyczny. Z perspektywy psychologii, taka dramatyzacja może mieć różne źródła. Może wynikać z potrzeby uwagi, szukania współczucia, czy też z niskiej samooceny, którą próbuje się kompensować poprzez kreowanie intensywnych, choć nie zawsze autentycznych, doświadczeń.
„A nuż znajdzie się lepsza obsada waszych ról” to przestroga przed utratą kontroli nad własną narracją życiową. Kiedy przesadnie dramatyzujemy nasze życie, ryzykujemy, że inni zaczną postrzegać nas przez pryzmat tej kreacji, a nie autentycznej osoby. Co więcej, w dobie mediów społecznościowych, gdzie życie często jest filtrowane i przedstawiane w sposób wyidealizowany lub nadmiernie emocjonalny, cytat Leca nabiera szczególnego znaczenia. Ludzie poszukują „lepszej obsady” – innych osób, które lepiej pasują do ich wyobrażeń o idealnym partnerze, przyjacielu, czy nawet naśladowcy. To może prowadzić do rozczarowań, zranień, a nawet do „zastępowania” nas w naszych rolach, ponieważ inni okażą się „lepsi aktorzy” w dramacie, który sami stworzyliśmy.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Psychologicznie, cytat uczy pokory i autentyczności. Apeluje o umiar w ekspresji emocjonalnej i o rozważne kreowanie własnego wizerunku. Zbyt duża dramatyzacja może wypaczyć naszą percepcję rzeczywistości, uniemożliwiając autentyczne przeżywanie życia i budowanie głębokich, szczerych relacji. Warto pamiętać, że prawdziwa głębia człowieka nie musi być podkreślana krzykiem i przesadnymi gestami, ale wyrasta z autentyczności, spokoju i zdolności do akceptacji życia takim, jakie jest, bez nieustannej potrzeby zamieniania go w spektakl. Wartość naszej „roli” w życiu nie polega na tym, jak efektownie ją gramy, ale na tym, jak prawdziwie nią jesteśmy.