Pechowa kobieta przypomina swatkę: wybiera mężczyzn nie dla siebie.
Kobieta powielająca niefortunne wzorce wybiera partnerów nie zważając na swe autentyczne potrzeby, często z powodu niskiej samooceny lub powielania wzorców z przeszłości.
Głęboka analiza cytatu Lidi Jasińskiej: „Pechowa kobieta przypomina swatkę: wybiera mężczyzn nie dla siebie.”
Cytat Lidi Jasińskiej, pozornie prosty w swej formie, otwiera przed nami szerokie pole do psychologiczno-filozoficznych rozważań na temat natury wyboru, samopoznania i mechanizmów powtarzania niekorzystnych wzorców w relacjach. Jest to trafna obserwacja ludzkiego zachowania, która wskazuje na głęboko zakorzenione procesy psychiczne, często nieuświadomione.
Fundamentalnie, „pechowa kobieta” w tej metaforze nie jest ofiarą losu, lecz – podobnie jak swatka – aktywnym podmiotem dokonującym wyboru. Różnica polega na tym, że o ile swatka świadomie i z premedytacją paruje innych, kierując się (przynajmniej w teorii) ich dobrem i dopasowaniem, o tyle „pechowa kobieta” dokonuje wyborów, które obiektywnie są dla niej niedopasowane, szkodliwe lub nieprzynoszące satysfakcji. Kluczowe jest tu słowo „nie dla siebie”, które sugeruje brak autentycznego dopasowania, ignorowanie własnych potrzeb, wartości lub wręcz wybieranie partnerów, którzy są ich zaprzeczeniem.
Możemy wyróżnić kilka psychologicznych mechanizmów leżących u podstaw takiego zachowania:
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Prokrastynacja to nie lenistwo.
To wołanie Twojego lęku
Naucz się działać mimo wątpliwości, lęku i perfekcjonizmu
Przeszłość kształtuje Twoje relacje, dorosłe wybory i poczucie własnej wartości. Czas je uzdrowić 🤍
- Niskie poczucie własnej wartości: Kobieta z niskim poczuciem wartości może nie wierzyć, że zasługuje na partnera, który by ją w pełni akceptował i szanował. W konsekwencji wybiera mężczyzn, którzy potwierdzają jej negatywne przekonania o sobie, często wpędzając ją w role ofiary lub osoby niedocenionej. Może to być nieświadoma próba dopasowania rzeczywistości do wewnętrznego, negatywnego obrazu siebie.
- Wzorce z dzieciństwa i skrypty życiowe: Często powielamy wzorce relacyjne, które obserwowaliśmy w rodzinie pochodzenia, nawet jeśli były dysfunkcyjne. Jeżeli kobieta wychowała się w środowisku, gdzie dominowały trudne relacje, może nieświadomie szukać podobnych dynamicznych układów, ponieważ są one dla niej „znane” i „bezpieczne” w swojej przewidywalności, choć krzywdzące. Tworzy się swoisty skrypt życiowy, z którego trudno się wyzwolić.
- Nieumiejętność rozpoznawania własnych potrzeb: „Pechowa kobieta” może po prostu nie znać lub ignorować swoich prawdziwych potrzeb i pragnień w relacji. Może ulegać presji społecznej, idealnym obrazom miłości, lub kierować się powierzchownymi kryteriami, zamiast głęboko zastanowić się nad tym, czego naprawdę oczekuje od partnerstwa.
- Podświadome dążenie do rozwiązania nierozwiązanych konfliktów psychicznych: Niekiedy wybieramy partnerów, którzy uosabiają nasze wewnętrzne konflikty lub niedokończone sprawy z przeszłości. Partner staje się wówczas projekcją, na której próbujemy „rozegrać” i uzdrowić stare rany, często niestety z destrukcyjnym skutkiem.
- Potrzeba „naprawiania” innych: Niektóre kobiety uwikłują się w relacje z mężczyznami problematycznymi, wierząc, że są w stanie ich „zmienić” lub „uratować”. Jest to często odzwierciedleniem własnej potrzeby bycia potrzebną, a także fantazji o kontroli i omnipotencji.
Filozoficzny wymiar
Z perspektywy filozoficznej, cytat Jasińskiej dotyka kwestii wolności wyboru i odpowiedzialności. Czy nasze wybory romantyczne są w pełni wolne, czy też determinowane przez nieuświadomione siły? Metafora swatki implikuje pewien stopień sprawczości, sugerując, że wybór jest aktywny, nawet jeśli jego konsekwencje są negatywne. To stawia pytanie o autentyczność naszych decyzji i o to, na ile jesteśmy świadomi czynników, które je kształtują. Przywoływana jest również kwestia samopoznania sokratejskiego – „poznaj samego siebie” – jako klucz do dokonywania świadomych i korzystnych wyborów, również w sferze relacji interpersonalnych.
W gruncie rzeczy, „pechowa kobieta” nie jest pechowa z powodu zewnętrznych okoliczności, lecz z powodu wewnętrznych niedostatków w samopoznaniu i braku umiejętności dokonywania wyborów zgodnych z własnym ja. Paradoks swatki, która doskonale potrafi ocenić dopasowanie dla innych, a nie dla siebie, ujawnia złożoność ludzkiej psychiki i trudność w obiektywnym spojrzeniu na własne relacje.