Polityka jest sprawą zbyt poważną, aby pozostawić ją w rękach polityków.
Polityka wymaga odpowiedzialności szerszej niż tylko od polityków – obywatele i eksperci muszą angażować się w budowanie lepszej przyszłości.
Cytat Charlesa De Gaulle’a – „Polityka jest sprawą zbyt poważną, aby pozostawić ją w rękach polityków” – w swojej esencji jest głęboką manifestacją frustracji, rozczarowania i jednocześnie aspiracji do bardziej odpowiedzialnego i inkludującego modelu zarządzania sprawami publicznymi. Psychologicznie, zdanie to odzwierciedla archetypowe poczucie bezradności i deziluzji, które często towarzyszy obserwacji politycznej rzeczywistości. De Gaulle, jako doświadczony przywódca, prawdopodobnie odczuwał, że mechanizmy polityczne, biurokracja, a także często egoizm i krótkowzroczność samych polityków, prowadzą do zaniedbywania prawdziwych potrzeb społeczeństwa i długofalowych strategicznych interesów państwa.
Z perspektywy psychologii społecznej, cytat ten można interpretować jako wołanie o deprofesjonalizację polityki w jej negatywnym sensie, czyli zdemaskowanie jej jako hermetycznego zawodu, dostępnego tylko dla nielicznych, którzy często tracą kontakt z rzeczywistością. De Gaulle sygnalizuje tu potrzebę rozszerzenia kręgu odpowiedzialności za losy narodu, sugerując, że polityka nie powinna być domeną wyłącznie 'zawodowców', ale powinna angażować szersze spektrum obywateli, ekspertów, intelektualistów, a przede wszystkim tych, którzy kierują się etosem służby i długofalową wizją, a nie jedynie doraźnym zyskiem politycznym czy osobistymi ambicjami. Jest to rodzaj „przeniesienia locus kontroli” z wąskiej grupy polityków na całe społeczeństwo, lub przynajmniej na bardziej stabilne i kompetentne instytucje czy osoby. Cytat ten jest też echem lęku przed elitaryzmem i odizolowaniem klasy politycznej od problemów zwykłych ludzi. W konsekwencji tego, co De Gaulle postrzegał jako niedoskonałość systemu, sugeruje on konieczność „oddania” polityki z rąk polityków w ręce szerszej społeczności lub bardziej odpowiedzialnych, mniej partokrackich sił. Można to rozumieć jako apel o obywatelską odpowiedzialność i aktywizm, a także jako diagnozę narcyzmu i cynizmu, które mogą pojawić się w zamkniętych kręgach władzy.