Są tylko trzy wydarzenia w życiu człowieka: narodziny, życie i śmierć. Człowiek rodzi się w nieświadomości, umiera w bólu i zapomina żyć.
Ludzie rodzą się nieświadomi, umierają w bólu, a między tym często zapominają prawdziwie żyć, goniąc za pozorami, tracąc autentyczność.
Głębokie rozumienie ludzkiej egzystencji
Cytat Jean de La Bruyère'a, choć zwięzły, dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiego doświadczenia, oferując perspektywę zarówno filozoficzną, jak i psychologiczną na sens i daremność życia. Możemy go interpretować jako refleksję nad ironią i tragedią ludzkiej egzystencji w trzech fazach.
1. Narodziny w nieświadomości:
Początkowy etap, narodziny w nieświadomości, odnosi się do naszej wrodzonej niewinności i braku rozumienia złożoności świata na progu życia. Z psychologicznego punktu widzenia, niemowlęta i małe dzieci funkcjonują na poziomie instynktownym, bez świadomości koncepcji czasu, śmierci czy głębszego sensu istnienia. Filozoficznie, można to łączyć z ideami czystej tabuli rasy (tabula rasa), gdzie umysł jest pusty i dopiero czeka na doświadczenia, które go ukształtują. Jest to czas potencjału, ale zarazem absolutnej bezbronności i braku kontroli nad własnym losem.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
2. Śmierć w bólu:
Kontrastuje z tym śmierć w bólu, co symbolizuje nie tylko fizyczne cierpienie, ale także ból psychiczny związany z utratą, pożegnaniem, lękiem przed nieznanym, a także z żalem za niewykorzystanymi możliwościami, poczuciem winy czy niespełnionymi pragnieniami. Z perspektywy psychologii egzystencjalnej, świadomość własnej śmiertelności jest fundamentalnym źródłem lęku (ang. death anxiety) i cierpienia, z którym człowiek zmaga się przez całe życie. Ból nie jest tu jedynie fizycznym objawem, ale także odzwierciedleniem głębokiego egzystencjalnego niepokoju i poczucia straty.
3. Zapominanie o życiu:
Najbardziej intrygujące jest sformułowanie „zapomina żyć”. To nie jest kwestia niepamięci w sensie poznawczym, lecz raczej utraty autentyczności, zagubienia się w codzienności, rutynie i powierzchownych dążeniach. Psychologicznie, można to rozumieć jako:
- Alienację od siebie: Człowiek zamiast żyć świadomie, angażować się w swoje pasje, budować głębokie relacje, skupia się na spełnianiu oczekiwań innych, goni za materialnymi dobrami, zapominając o swoim prawdziwym „ja”.
- Ucieczkę od egzystencji: To mechanizm obronny, w którym ludzie unikają konfrontacji z trudnymi pytaniami o sens życia, cierpienie i śmierć poprzez zapełnianie swojego czasu bezrefleksyjnymi aktywnościami, pracoholizmem czy konsumpcjonizmem. Zamiast aktywnie tworzyć swoje życie, poddają się nurtowi i pozwól, aby życie „przepływało” obok nich.
- Brak uważności (mindfulness): Współczesna psychologia podkreśla znaczenie obecności i świadomości. „Zapominanie żyć” to brak tej uważności, życie w przeszłości lub przyszłości, a nie w teraźniejszości.
La Bruyère w subtelny sposób wskazuje na tragiczną ironię, że mimo całej złożoności i potencjału egzystencji, wielu ludzi traci jej esencję, nie potrafiąc w pełni doświadczyć i celebrować każdego dnia. Cytat ten stanowi zatem gorzkie ostrzeżenie i apel o odzyskanie autentyczności i świadomego życia.