Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą...
Nagłość życia wymaga pilności w głębokim okazywaniu uczuć i pielęgnowaniu relacji, zanim odejdą.
Cytat księdza Twardowskiego, „Spieszmy się kochać ludzi, tak szybko odchodzą…”, stanowi niezwykle głębokie wezwanie do refleksji nad przemijalnością bytów i fundamentalną wartością relacji międzyludzkich. Z perspektywy filozoficzno-psychologicznej, jego znaczenie rozciąga się na wiele płaszczyzn.
Przede wszystkim, zdanie to dotyka egzystencjalnego lęku przed stratą i nieuchronnością śmierci. Uświadamia nam kruchość życia i ulotność każdej chwili, w której możemy współistnieć z innymi. Na poziomie psychologicznym, jest to zaproszenie do uświadomienia sobie naszej śmiertelności (memento mori), co paradoksalnie może prowadzić do głębszego docenienia teraźniejszości i ludzi, którzy nas otaczają. Nie chodzi tu o paniczne pośpiechy, lecz o świadome i intencjonalne angażowanie się w relacje.
Słowo „spieszmy się” nie sugeruje powierzchownej czy przelotnej miłości. Wręcz przeciwnie, ma ono wydźwięk pilności w kontekście jakości i intensywności naszych uczuć. Wskazuje na pilną potrzebę pielęgnowania więzi, wyrażania uczuć, wybaczania i bycia obecnym dla innych. Z psychologicznego punktu widzenia, zaniedbanie tych aspektów prowadzi często do żalu i poczucia niewykorzystanej szansy po stracie bliskiej osoby – uczuć, które w psychoterapii są często przetwarzane jako niezamknięte sprawy (unfinished business).
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Kontekst religijny, w którym tworzył ks. Twardowski, dodatkowo pogłębia to przesłanie. Miłość, w ujęciu chrześcijańskim (caritas), jest nie tylko uczuciem, ale przede wszystkim aktywną postawą, służbą i bezinteresownym dawaniem siebie. W tym sensie „spieszyć się kochać” oznacza realizować to boskie wezwanie do współczucia i empatii, zanim okazja minie. To również przypomnienie, że prawdziwa miłość nie powinna być odkładana na później, bo „później” może nigdy nie nadejść.
To zdanie jest więc głęboką refleksją nad wartością relacji ludzkich w obliczu nieuchronnej przemijalności. Psychologicznie, jest to przypomnienie o znaczeniu „mindfulness” w relacjach – pełnej obecności i świadomości w interakcjach z innymi, co jest kluczowe dla budowania satysfakcjonujących i autentycznych więzi. Jednocześnie, stanowi ono prewencję przed potencjalnym cierpieniem związanym z żalem z powodu niewykorzystanych okazji do okazywania uczuć.