Szczęście jest jak motyl. Ścigaj je, a umknie ci. Usiądź spokojnie, a spłynie na twoje barki.
Szczęście to wewnętrzny spokój. Pogoń za nim oddala, akceptacja chwili pozwala mu zaistnieć naturalnie.
Szczęście - Ucieczka i Przyzwolenie: Filozoficzno-Psychologiczne Rozważania (na podstawie cytatu A. de Mello)
Cytat Anthony’ego de Mello, „Szczęście jest jak motyl. Ścigaj je, a umknie ci. Usiądź spokojnie, a spłynie na twoje barki.”, stanowi głęboką metaforę, która przenika zarówno sferę filozoficzną, jak i psychologiczną, dotykając istoty poszukiwania szczęścia. Na płaszczyźnie filozoficznej, de Mello nawiązuje do wschodnich tradycji duchowych, zwłaszcza buddyzmu Zen, gdzie podkreśla się znaczenie bycia tu i teraz, akceptacji chwili obecnej i odpuszczenia dążenia do przyszłych stanów. Idea pogoni za szczęściem, rozumiana jako bezustanne poszukiwanie zewnętrznych źródeł zadowolenia – dóbr materialnych, statusu społecznego, czy nawet konkretnych przeżyć – jest tu ukazana jako iluzoryczna i prowadząca do frustracji. Motyl, symbol ulotności i piękna, który umyka, gdy jest ścigany, reprezentuje samą naturę szczęścia jako czegoś, co nie poddaje się kontroli ani uwięzieniu. Filozoficznie, jest to zaproszenie do rezygnacji z egoicznej narracji, która każe nam nieustannie definiować siebie poprzez osiągnięcia i przyszłe stany.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Z perspektywy psychologicznej, cytat ten rzuca światło na mechanizmy radzenia sobie z emocjami i kształtowania dobrostanu. Koncepcja „ściania” motyla odnosi się do dysfunkcyjnych strategii poszukiwania szczęścia, często opartego na zewnętrznej walidacji lub kompulsywnym dążeniu do przyjemności. Psychologia pozytywna, choć promuje aktywne działania na rzecz dobrostanu, jednocześnie przestrzega przed pułapką „hedonicznej adaptacji”, gdzie nowe bodźce i osiągnięcia szybko tracą swoją moc uszczęśliwiania, wymagając coraz to nowych i intensywniejszych bodźców. Akt „siedzenia spokojnie” jest tu kluczowy. Psychologicznie oznacza to uważność (mindfulness), zdolność do zaakceptowania bieżącego doświadczenia, zarówno tych przyjemnych, jak i nieprzyjemnych, bez osądzania i bez prób natychmiastowej zmiany. Jest to stan przyzwolenia, w którym nie próbujemy kontrolować rzeczywistości ani naszych wewnętrznych stanów emocjonalnych. W takim stanie spokoju umysłowego, przestajemy być więźniami własnych oczekiwań i pragnień. Szczęście, niczym motyl, może wtedy „spłynąć na nasze barki” – pojawia się jako wynik wewnętrznego spokoju, akceptacji i świadomego bycia w pełni chwili obecnej, a nie jako nagroda za nieustanną pogoń. Jest to stan integracji i harmonii, gdzie dobrostan nie jest czymś, co trzeba zdobyć, lecz czymś, co jest już obecne, gdy tylko przestaniemy go aktywnie blokować własnymi wysiłkami i lękami.