Teraźniejszość jest to poseł wysłany od tego, co już zniknęło po to, co jeszcze ma zniknąć; jest to dziecko wspomnienia a karmicielka nadziei.
Teraźniejszość to pomost między minionym a przyszłym przemijaniem, zrodzona z pamięci, lecz karmiąca nadzieją na to, co nadejdzie.
Filozoficzno-Psychologiczna Analiza Cytatu Stefana Witwickiego
Cytat Stefana Witwickiego, "Teraźniejszość jest to poseł wysłany od tego, co już zniknęło po to, co jeszcze ma zniknąć; jest to dziecko wspomnienia a karmicielka nadziei", stanowi niezwykle głęboką refleksję nad naturą czasu, konstytuującą się w ludzkiej psychice. Nie jest to jedynie poetycki opis, ale trafna diagnoza kondycji egzystencjalnej człowieka, osadzonej w ciągłym ruchu między przeszłością a przyszłością.
Pierwsza część cytatu, „Teraźniejszość jest to poseł wysłany od tego, co już zniknęło po to, co jeszcze ma zniknąć”, ujmuje teraźniejszość nie jako statyczny punkt, lecz jako dynamiczny wehikuł, niosący w sobie esencję przemijania. Z psychologicznego punktu widzenia, "to, co już zniknęło" to nasza przeszłość: wszystkie doświadczenia, emocje, relacje, które ukształtowały naszą tożsamość. Teraźniejszość jest więc nieustannym echem minionego, świadectwem jego istnienia, ale jednocześnie jest to echo, które niesie ze sobą zapowiedź przyszłego zaniknięcia – przemijalności wszystkiego, łącznie z naszą obecną chwilą i nami samymi. Ten aspekt podkreśla naszą ludzką świadomość skończoności, która nieustannie rzutuje na nasze doświadczanie bycia tu i teraz. Jesteśmy świadomi, że wszystko, co teraz jest, kiedyś minie, co nadaje znaczenie i jednocześnie melancholijny posmak każdej chwili.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Druga część cytatu, „jest to dziecko wspomnienia a karmicielka nadziei”, w piękny sposób łączy przeszłość z przyszłością poprzez pryzmat teraźniejszości. „Dziecko wspomnienia” oznacza, że nasza teraźniejszość jest nierozerwalnie spleciona z pamięcią. To, kim jesteśmy i jak postrzegamy świat w danej chwili, jest produktem naszej historii, naszych przeżyć i narracji, które wokół nich zbudowaliśmy. Wspomnienia nie są jedynie pasywnym zapisem; są aktywnie przez nas interpretowane i kształtują nasze obecne percepcje, emocje i reakcje. Z kolei, bycie „karmicielką nadziei” wskazuje na to, że mimo świadomości przemijania, teraźniejszość jest równocześnie przestrzenią, w której rodzi się i żywi przyszłość. To w obecnej chwili planujemy, marzymy, podejmujemy działania, które mają przynieść oczekiwane rezultaty. Nadzieja, ten fundamentalny ludzki mechanizm radzenia sobie z niepewnością i brakiem, jest karmiona przez nasze obecne wysiłki i wiarę w lepsze jutro. Bez teraźniejszości jako punktu startu i działania, nadzieja nie mogłaby zaistnieć ani się rozwijać. Cytat Witwickiego ukazuje więc ludzką psychikę jako ciągły proces, w którym przeszłość nieustannie wpływa na teraźniejszość, a teraźniejszość z kolei jest matką przyszłości, w której nadzieja odgrywa kluczową rolę w utrzymaniu naszej witalności i zdolności do adaptacji.