Tkamy marzenia, cerujemy rzeczywistość.
Tkamy marzenia, by nadać życiu sens. Cerujemy rzeczywistość, by sprostać wyzwaniom, łącząc aspiracje z codziennością.
„Tkamy marzenia, cerujemy rzeczywistość” – Głębia Ludzkiej Egzystencji
Cytat Lidii Jasińskiej, „Tkamy marzenia, cerujemy rzeczywistość”, trafnie ujmuje esencję ludzkiego doświadczenia, oscylującego między pragnieniem wykraczania poza tu i teraz a pragmatyką codziennego bytu. Jest to niemal poetycka synteza fundamentalnych napięć, które definiują naszą psychikę i egzystencję.
Filozoficznie, „tkanie marzeń” odnosi się do ludzkiej zdolności do transcendencji. To proces tworzenia wizji, celów, aspiracji i utopii, które wykraczają poza materialne ograniczenia. W ujęciu egzystencjalnym, marzenia są paliwem dla naszej woli życia, dają sens i kierunek. Są one wyrazem naszej wolności, naszej twórczej mocy i dążenia do samorealizacji. Jak mawiał Nietzsche, człowiek jest istotą, która chce „przemóc siebie”, wykraczać poza to, czym jest. Marzenia są właśnie tym narzędziem „przemagania siebie”, konstrukcji przyszłego „ja”.
Z kolei „cerowanie rzeczywistości” symbolizuje nieuchronną konfrontację z ograniczeniami, niedoskonałościami i wyzwaniami świata materialnego i społecznego. Życie, z jego rozczarowaniami, stratami, rutyną i bólem, nieustannie „rozdziera” nasze wyidealizowane wizje. „Cerowanie” to metafora dla zaradności, adaptacji, rozwiązywania problemów i akceptacji tego, co jest. Jest to proces „uziemiania” naszych wybujałych aspiracji, dostosowywania ich do realnych możliwości i konsekwencji działań. W tym sensie, „cerowanie” jest aktem odwagi – odwagi do stawienia czoła prawdzie, do naprawy uszkodzonego, do kontynuowania pomimo trudności.
Odzyskaj wewnętrzny spokój i pewność siebie.
Zbuduj trwałe poczucie własnej wartości.
Psychologicznie, cytat wskazuje na dynamiczną interakcję między dwiema kluczowymi funkcjami ego: kreacją i adaptacją. Marzenia są projekcją naszego wewnętrznego świata, naszych potrzeb, pragnień i potencjału. Umożliwiają nam doświadczenie nadziei, motywacji i poczucia celu. Mają kluczowe znaczenie dla zdrowia psychicznego, działając jako bufor przed przytłaczającą rzeczywistością i dając poczucie kontroli nad własnym losem. Z drugiej strony, „cerowanie rzeczywistości” to aktywność związana z funkcjami wykonawczymi – planowaniem, rozwiązywaniem problemów, samoregulacją i odpornością psychiczną. To umiejętność przetwarzania informacji, reagowania na niepowodzenia i utrzymywania równowagi psychicznej pomimo przeciwności.
W istocie, ludzkie życie polega na nieustannym cyklu „cerowania” pęknięć w rzeczywistości, aby móc na nowo „tkać marzenia” na kanwie tego, co zostało naprawione. To nie jest sprzeczność, lecz symbioza – marzenia inspirują do naprawy, a naprawiona rzeczywistość tworzy podstawę dla nowych marzeń. Ten niekończący się taniec jest esencją ludzkiego rozwoju, odporności i poszukiwania sensu.