Złą opinię wyrabiają przygodnym romansom ci, którym nie udało się ich przeżyć.
Krytykujemy to, czego nie doświadczyliśmy, często z lęku, frustracji lub potrzeby usprawiedliwienia własnych wyborów i niezrealizowanych pragnień.
Cytat Lidii Jasińskiej: „Złą opinię wyrabiają przygodnym romansom ci, którym nie udało się ich przeżyć.” dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiej psychiki, związanych z prawdą subiektywną, projekcją i mechanizmami obronnymi.
Na najbardziej podstawowym poziomie, cytat ten podkreśla, że nasza percepcja i ocena zjawisk jest w dużej mierze determinowana przez nasze osobiste doświadczenia. Jeśli czegoś nie doświadczyliśmy, zwłaszcza jeśli jest to coś, co stereotypowo wiąże się z silnymi emocjami czy ryzykiem (jak „przygodne romanse”), nasza wiedza na ten temat pochodzi z sekundarnych źródeł: opinii innych, mediów, kulturowych narracji. Te źródła często są nacechowane moralnie lub ideologicznie, co prowadzi do tworzenia uproszczonych i często negatywnych ram pojęciowych.
Psychologicznie, kluczową rolę odgrywa tutaj mechanizm projekcji. Osoby, które nie doświadczyły „przygodnych romansów” – być może z powodu lęku przed ryzykiem, konwenansów społecznych, braku okazji czy osobistych oporów – mogą nieświadomie projektować swoje własne niezrealizowane pragnienia, frustracje czy lęki na obiekt, którego nie znają. Tworzą wówczas negatywny obraz, aby w ten sposób usprawiedliwić własne braki lub wybory. Atakując „przygodne romanse”, te osoby mogą próbować poczuć się moralnie wyżej, utwierdzić się w swojej „słusznej” drodze życiowej, lub zracjonalizować własne niedostatki. Demonizowanie tego, co obce i nieznane, jest często formą samoobrony psychologicznej.
Dodatkowo, cytat zwraca uwagę na zjawisko dysonansu poznawczego. Jeśli ktoś pragnie czegoś, czego nie może mieć, lub czego unika z własnego wyboru (nawet jeśli ten wybór jest nieświadomy), może zminimalizować ten dysonans poprzez deprecjonowanie obiektu pożądania. W ten sposób utrzymuje spójny obraz siebie i świata, unikając konfrontacji z wewnętrznymi sprzecznościami. Negatywna opinia staje się wygodną narracją, która chroni ego przed niezadowoleniem czy poczuciem straty.
W gruncie rzeczy, Lidia Jasińska wskazuje na to, że nasza moralna i społeczna ocena pewnych zjawisk jest często maską dla naszych własnych niespełnień, lęków i nieuświadomionych procesów. To, co „potępiamy”, często jest lustrzanym odbiciem naszych wewnętrznych konfliktów.