Prawda to luksus, na który nie mogę sobie pozwolić.
Kiedy prawda jest zbyt bolesna lub kosztowna, unikanie jej staje się mechanizmem przetrwania.
Cytat Susan „Gotowe na wszystko”: „Prawda to luksus, na który nie mogę sobie pozwolić”, jest głęboko rezonującym stwierdzeniem o złożoności ludzkiego doświadczenia i adaptacyjne mechanizmy psychologiczne. Z perspektywy filozoficznej, prawda jest często postrzegana jako najwyższa wartość, dążenie do obiektywnego poznania rzeczywistości. Jednak w kontekście egzystencjalnym, zwłaszcza w obliczu trudności, trauma czy skomplikowanych relacji społecznych, prawda może jawić się jako coś, co jest poza zasięgiem jednostki, lub co więcej, jako coś, co może przynieść ból, zniszczyć iluzje lub zagrozić bezpieczeństwu.
Psychologicznie, zdanie to odsłania wewnętrzny konflikt. Kiedy Susan mówi, że nie może sobie pozwolić na prawdę, sygnalizuje, że jej psychika, jej system obronny, jest w stanie, w którym bezpośrednie zderzenie z prawdą jest zbyt obciążające. Może to wynikać z głębokiego lęku przed konsekwencjami prawdy – utratą akceptacji, miłości, statusu, a nawet poczucia własnej wartości. W takim przypadku, unikanie prawdy staje się mechanizmem przetrwania, sposobem na utrzymanie kruchej równowagi psychicznej. Jest to mechanizm obronny, który, choć uciążliwy na dłuższą metę, w danej chwili wydaje się niezbędny do funkcjonowania. Mówi o zdolności do samookłamywania, iluzjach, czy też o ucieczce w fantazje, które są bardziej znośne niż surowa rzeczywistość. To także odzwierciedla potrzebę ochrony siebie lub innych przed bolesną rzeczywistością, co prowadzi do tworzenia adaptacyjnych narracji, które są bardziej funkcjonalne niż rygorystyczna prawda. Prawda staje się „luksusem”, ponieważ wiąże się ona z „kosztem” – często jest to koszt emocjonalny, a czasem nawet społeczny, który w danych okolicznościach wydaje się zbyt wysoki do zapłacenia.
Implikuje to również pewną formę rezygnacji – rezygnacji z pełnej autentyczności na rzecz stabilności i przetrwania. W kontekście „Gotowych na wszystko”, gdzie życie bohaterek jest pełne sekretów, pozorów i ukrywanych prawd, ten cytat nabiera szczególnego znaczenia, ukazując psychologiczną cenę, jaką płaci się za życie w iluzji i unikaniu konfrontacji z niewygodną rzeczywistością.