Życie samo w sobie nie jest ani dobre, ani złe, jest miejsce na dobro i zło wedle tego czym je zapełnicie.
Życie nie ma wrodzonej wartości; to my ją nadajemy poprzez nasze wybory, czyny i interpretacje.
Głębokie rozumienie natury egzystencji: wolność i odpowiedzialność
Cytat Michela de Montaigne’a, „Życie samo w sobie nie jest ani dobre, ani złe, jest miejsce na dobro i zło wedle tego czym je zapełnicie”, jest esencją filozofii egzystencjalnej i głęboko rezonuje z psychologią humanistyczną. Montaigne, prekursor myśli introspektywnej, kładzie nacisk na subiektywność doświadczenia i autonomię jednostki w kształtowaniu własnej rzeczywistości.
Brak inherentnej wartości: perspektywa obiektywizmu i subiektywizmu
W ujęciu psychologicznym, zdanie to sugeruje, że życie, jako zbiór zdarzeń, doświadczeń i procesów, nie posiada wrodzonej moralnej wartości. Nie jest predefiniowane jako „dobre” czy „złe” w sensie absolutnym. To umysł ludzki, poprzez swoje filtry poznawcze, schematy myślowe, wartości i przekonania, nadaje mu znaczenie. Z psychologicznego punktu widzenia, ta interpretacja wiąże się z teoriami konstruktywistycznymi, które zakładają, że rzeczywistość jest aktywnie konstruowana przez podmiot, a nie jedynie odbierana. Oznacza to, że to, co dla jednej osoby jest traumą, dla innej może stać się źródłem wzrostu i wzmocnienia – wszystko zależy od sposobu jej interpretacji i nadania znaczenia.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Wolność wyboru i ciężar odpowiedzialności
„...jest miejsce na dobro i zło wedle tego czym je zapełnicie” – ta część cytatu odnosi się bezpośrednio do pojęcia wolności wyboru i wynikającej z niej odpowiedzialności. Człowiek nie jest biernym odbiorcą losu, lecz aktywnym agentem, który poprzez swoje decyzje, postawy i działania, wypełnia przestrzeń swojego życia treścią. Z perspektywy psychologii egzystencjalnej, to uznanie wolności jest jednocześnie źródłem lęku (paradoks wolności) i możliwością autentycznego bycia. Wybory etyczne, moralne i osobiste wartości, które codziennie kształtujemy, determinują jakość naszego świata wewnętrznego i zewnętrznego. To my decydujemy, czy w obliczu cierpienia będziemy szukać sensu, czy poddamy się rozpaczy; czy w interakcjach z innymi będziemy kierować się empatią, czy egoizmem. Ta myśl Montaigne’a zachęca do introspekcji i świadomego kreowania swojego życia, podkreślając, że ostateczna jakość naszej egzystencji leży w naszych rękach.