Rodzice małych dzieci powinni uświadomić sobie, że życie płynie bardzo szybko, więc żeby już od dzisiaj zaczęli wcześniej wracać do domu, nie odkładali budowania więzi z dzieckiem, bo ono potrzebuje towarzysza właśnie teraz. Jak nie zaprzyjaźnimy się z nim w dzieciństwie, to ta szansa przepadnie.
Cytat podkreśla ulotność dzieciństwa i kluczowość wczesnego budowania więzi, by nie stracić szansy na głęboką relację z dzieckiem.
Ewa Woydyłło: Odrodzenie Teraźniejszości w Rodzicielstwie
Cytat Ewy Woydyłło, z pozoru prosty apel, kryje w sobie głębokie filozoficzne i psychologiczne prawdy dotyczące istoty czasu, więzi i rozwoju ludzkiego. Jest to ostrzeżenie przed pułapką odraczania, typową dla współczesnego społeczeństwa, gdzie obietnica „jutra” często przesłania wartość „teraz”.
Filozoficzny kontekst: Cytat dotyka koncepcji czasu jako nieodwracalnego strumienia. Filozofowie od starożytności, jak Heraklit z jego słynnym „wszystko płynie”, podkreślali ulotność chwili. W kontekście rodzicielstwa, Woydyłło kładzie nacisk na absolutną teraźniejszość potrzeb dziecka. Dziecko nie czeka. Jego rozwój, kształtowanie się osobowości, budowanie fundamentów zaufania i poczucia bezpieczeństwa dzieje się tu i teraz. Odraczanie powrotów do domu, przekładanie wspólnych zabaw na „później”, to ignorowanie tej fundamentalnej prawdy. Jest to również echo egzystencjalnej odpowiedzialności – nasz wybór (lub jego brak) w teraźniejszości kształtuje przyszłość, która, paradoksalnie, staje się przeszłością niedostępną do zmiany.
Psychologiczne znaczenie: Na poziomie psychologicznym, cytat ten uderza w sedno teorii przywiązania (attachment theory) Johna Bowlby'ego. Bezpieczne przywiązanie, kluczowe dla zdrowego rozwoju emocjonalnego i społecznego dziecka, formuje się poprzez konsekwentną obecność, responsywność i dostępność opiekuna. Dziecko potrzebuje rodzica jako „bezpiecznej bazy”, z której może eksplorować świat i do której może wracać po wsparcie. Brak tej obecności w kluczowych latach dzieciństwa prowadzi do zaburzeń przywiązania, które manifestują się w dorosłości w postaci trudności w budowaniu relacji, niskiego poczucia wartości czy lękowych stylów przywiązania. „Jak nie zaprzyjaźnimy się z nim w dzieciństwie, to ta szansa przepadnie” odnosi się bezpośrednio do tzw. okresów krytycznych lub wrażliwych w rozwoju, w których pewne umiejętności i więzi kształtują się najintensywniej. Choć mózg ludzki jest plastyczny, pewne okna rozwojowe, zwłaszcza te dotyczące kształtowania więzi emocjonalnych, są najbardziej otwarte w dzieciństwie. Rodzic jawi się tu nie tylko jako opiekun, ale jako pierwszy i najważniejszy towarzysz, powiernik, eksplorator świata. To partnerstwo budowane w dzieciństwie staje się fundamentem dla relacji w dorosłości, pozwalając na swobodne komunikowanie się, zaufanie i wzajemny szacunek. Przegapienie tego etapu oznacza utratę unikalnej sposobności do zbudowania głębokiej, bezwarunkowej więzi, która jest niedocenionym kapitałem w życiu dorosłym zarówno dziecka, jak i rodzica. Cytat Woydyłło jest zatem przypomnieniem o nadrzędnej wartości obecności, świadomego i aktywnego uczestnictwa w życiu dziecka, które stanowi inwestycję w jego przyszłość i w przyszłość relacji rodzinnych.