Świat jest znacznie bardziej skłonny zaakceptować kogoś, kto czuje się komfortowo z własną innością, niż osobę, która wbrew sobie rozpaczliwie stara się dostosować.
Akceptacja inności buduje autentyczność, zyskując akceptację świata, podczas gdy wymuszone dostosowanie prowadzi do dysonansu i odrzucenia.
Koncepcja akceptacji inności a próby dostosowania: Psychologiczna analiza cytatu Gábora Maté
Cytat Gábora Matégo dotyka sedna ludzkiego dylematu między autentyczną ekspresją siebie a presją społeczną do konformizmu. Psychologicznie, jego głębokie znaczenie leży w dynamicznej interakcji między jaźnią a światem zewnętrznym. Osoba, która czuje się "komfortowo z własną innością" (self-acceptance), manifestuje pewność siebie wynikającą z wewnętrznej spójności. Ta spójność to nic innego jak integra między jej wewnętrznym doświadczeniem, wartościami i przekonaniami a jej zewnętrzną ekspresją. Taki człowiek nie traci energii na ukrywanie, udawanie czy maskowanie swoich unikalnych cech, co owocuje autentycznością i łatwiej nawiązuje głębokie relacje. Świat, rozumiany tu jako społeczeństwo, grupy czy indywidualne relacje, często podświadomie wyczuwa tę spójność i postrzega ją jako siłę. Ludzie czują się bezpieczniej i chętniej wchodzą w interakcje z kimś, kto jest spójny i przewidywalny w swojej autentyczności, nawet jeśli ta autentyczność jest "inna" niż ogólnie przyjęta norma.
Z drugiej strony, osoba, która "wbrew sobie rozpaczliwie stara się dostosować", doświadcza dysonansu poznawczego i wewnętrznego konfliktu. Jej energia psychiczna jest zużywana na tłumienie własnych impulsów, emocji i prawdziwych myśli, aby dopasować się do zewnętrznych oczekiwań. To nieustanne tłumienie prowadzi do uczucia braku autentyczności, co często manifestuje się jako lęk, niepokój, a nawet depresja. Zewnętrznie, takie zachowanie może być odbierane jako nieszczerość, niestabilność emocjonalna, a nawet manipulacja, ponieważ brakuje mu autentycznego fundamentu. Świat, a zwłaszcza inne osoby, często podświadomie wyczuwa tę niespójność i reaguje na nią nieufnością lub odrzuceniem, ponieważ brakuje tu podstawowej szczerości, która buduje zaufanie. Dostosowanie z przymusu, w przeciwieństwie do adaptacji z wyboru, jest procesem szkodliwym dla zdrowia psychicznego i często nieskutecznym w osiąganiu akceptacji społecznej, bo prawdziwa akceptacja zawsze zaczyna się od akceptacji siebie.