Niezdolność do skutecznego przetwarzania i wyrażania emocji oraz tendencja do przedkładania cudzych potrzeb nad własne są typowymi wzorcami zachowania osób zapadających na choroby przewlekłe.
Stłumione emocje i samo-zaniedbanie prowadzą do chronicznego stresu, osłabiając organizm i sprzyjając przewlekłym chorobom.
Zrozumienie Duszy Uzdrawiania: Główne Wyjaśnienie Filozoficzno-Psychologiczne Cytatu Gábora Maté
Cytat Gábora Maté, że „Niezdolność do skutecznego przetwarzania i wyrażania emocji oraz tendencja do przedkładania cudzych potrzeb nad własne są typowymi wzorcami zachowania osób zapadających na choroby przewlekłe”, otwiera furtkę do głębokiej analizy wzajemnych relacji między psychiką a somą. To nie tylko obserwacja kliniczna, ale wręcz filozoficzne stwierdzenie o naturze ludzkiego cierpienia i zdrowia. Maté, praktykujący od lat medycynę, wykracza poza biomedyczny model choroby, wskazując na rolę czynników psychologicznych jako ukrytych sił napędowych, które mogą kształtować naszą podatność na dolegliwości fizyczne.
Kluczem do zrozumienia tego cytatu jest pojęcie emocjonalnej dysregulacji i granic Ja. Niezdolność do skutecznego przetwarzania i wyrażania emocji nie oznacza braku czucia, lecz raczej zablokowanie swobodnego przepływu energii psychicznej. Emocje, będąc informacjami o naszych potrzebach i stanie wewnętrznym, wymagają uznania, nazwania i zdrowego wyrażenia. Kiedy ten proces jest zahamowany – często z powodu wczesnych doświadczeń, w których wyrażanie emocji było karane, ignorowane lub uznawane za niebezpieczne – emocje nie znikają. Zamiast tego są spychane do podświadomości, stając się niejako „uwięzioną energią”, która szuka ujścia. Ciało, będąc integralną częścią naszego bytu, często staje się ostatnią deską ratunku dla tych stłumionych uczuć, manifestując je w postaci fizycznych symptomów.
Drugi aspekt – „tendencja do przedkładania cudzych potrzeb nad własne” – odnosi się do problemu braku zdrowych granic i utraty autentycznego „Ja”. Osoby o takich wzorcach często charakteryzuje niska samoocena, potrzeba bycia akceptowanym i strach przed odrzuceniem. Wychowani w kulturach lub rodzinach, które cenią altruizm kosztem indywidualnych potrzeb, uczą się, że ich własne pragnienia są mniej ważne lub wręcz egoistyczne. Taki sposób funkcjonowania prowadzi do chronicznego stresu, ponieważ nieustanne zaspokajanie cudzych oczekiwań wyczerpuje zasoby organizmu i prowadzi do ignorowania własnych sygnałów ostrzegawczych. To swoiste „samozaparcie” na poziomie psychicznym znajduje odzwierciedlenie w dysregulacji systemów fizjologicznych, takich jak układ immunologiczny czy hormonalny, zwiększając podatność na choroby. Jest to paradoks: próbując odnaleźć bezpieczeństwo i miłość poprzez rezygnację z siebie, paradoksalnie narażamy się na utratę zdrowia i poczucia spełnienia. Maté sugeruje, że prawdziwe uzdrowienie wymaga nie tylko leczenia objawów, ale głębokiego zanurzenia się w te stłumione aspekty Ja i odzyskania zdolności do stawiania siebie na pierwszym miejscu, w zdrowy i asertywny sposób.