W przebiegu terapii każda informacja, każda cząstka prawdy mogą mieć niebagatelne znaczenie. Jeśli istnieje związek między emocjami a fizjologią, przemilczenie tego faktu pozbawia pacjenta potężnej broni do walki z chorobą.
Klucz do zdrowienia leży w świadomości, jak emocje wpływają na ciało; przemilczenie tego pozbawia pacjenta siły.
Holistyczne Powiązania Umysł-Ciało w Terapii: Perspektywa Gábora Maté
Cytat Gábora Matégo głęboko rezonuje z psychologią humanistyczną, psychoneuroimmunologią i psychologią egzystencjalną, podkreślając fundamentalną jedność umysłu i ciała. Maté, praktykujący lekarz i terapeuta, konsekwentnie argumentuje, że wiele chorób fizycznych ma swoje korzenie w nierozwiązanych traumach emocjonalnych i stresie. Przemilczenie związku między sferą emocjonalną a fizjologiczną – na przykład poprzez rozdzielenie leczenia psychicznego od somatycznego – nie tylko jest sprzeczne z holistycznym rozumieniem człowieka, ale pozbawia pacjenta kluczowego narzędzia do odzyskania zdrowia.
Gdy Maté mówi o „każdej cząstce prawdy”, odwołuje się do znaczenia pełnej, autentycznej ekspresji wewnętrznych doświadczeń pacjenta. W kontekście terapii, „prawda” to nie tylko fakty, ale także subiektywne doświadczenia, emocje, wspomnienia i przekonania, które kształtują światopogląd i reakcje fizjologiczne jednostki. Terapia staje się procesem odkrywania i integrowania tych często zaprzeczonych lub stłumionych aspektów. Ujawnianie i eksploracja traum, chronicznego stresu, niezaspokojonych potrzeb emocjonalnych – nawet tych, które wydają się trywialne – są kluczowe. To właśnie te często ignorowane „cząstki prawdy” stanowią pomost między psychiką a somatyką. Jeśli pacjent nie rozumie lub nie akceptuje, że jego długotrwały smutek może wpływać na układ odpornościowy, a chroniczny lęk na układ trawienny, brakuje mu świadomości niezbędnej do aktywnego udziału w procesie leczenia.
„Potężna broń do walki z chorobą” to nic innego jak świadomość. Uzbrojenie pacjenta w wiedzę o wzajemnym oddziaływaniu emocji i fizjologii empowersuje go do przejęcia odpowiedzialności za własne zdrowie. Zamiast być biernym odbiorcą leczenia objawowego, pacjent staje się aktywnym uczestnikiem procesu uzdrawiania, który obejmuje zarówno zarządzanie stresem, przetwarzanie emocjonalne, jak i zmiany stylu życia. Jest to fundamentalna zmiana paradygmatu od pasywnego pacjenta do aktywnego agenta zdrowia, gdzie zdolność do samoregulacji emocjonalnej i świadomego reagowania na sygnały wysyłane przez ciało staje się kluczową strategią terapeutyczną. To właśnie ta głęboka interwencja na poziomie poznawczo-emocjonalnym ma potencjał do trwałej zmiany, znacznie wykraczającej poza tymczasowe łagodzenie objawów.