Rodzice muszą wiedzieć, że to ich wspólne zadanie; że kiedy żona jest ciężarna, mąż też jest w ciąży. Społeczeństwo musi chronić brzemienne, bo do stworzenia dziecka przyczynia się każdy. W tym akcie bierze udział cały świat.
Ciąża to wspólne, psychologiczne doświadczenie pary i akt społeczny; społeczeństwo zaś ma chronić matkę, bo wychowanie dziecka jest zbiorową odpowiedzialnością.
Filozoficzno-Psychologiczne Rozważania nad Cytatem Gábora Maté
Słowa Gábora Matégo rozbrzmiewają głębokim echem w psychologii rozwojowej, systemowej i filozofii egzystencjalnej. Kiedy Maté stwierdza, że „rodzice muszą wiedzieć, że to ich wspólne zadanie; że kiedy żona jest ciężarna, mąż też jest w ciąży”, odwołuje się do fundamentalnej zasady psychologii rodziny: wzajemnej interakcji i współzależności. Ciąża nie jest jedynie fizycznym procesem zachodzącym w ciele kobiety; jest to doświadczenie transformujące całą dynamikę pary, wymagające psychologicznego dostosowania, empatii i wsparcia ze strony obojga partnerów. Mężczyzna, choć nie przeżywa fizjologicznych zmian, staje się „w ciąży” w sensie psychologicznym – jego rola, odpowiedzialność i perspektywy życiowe ulegają radykalnej zmianie. To oczekiwanie, przygotowanie na nową rolę, aktywacja instynktów opiekuńczych i adaptacja do nowej struktury rodzinnej.
Dalej, Maté rozszerza perspektywę, mówiąc: „Społeczeństwo musi chronić brzemienne, bo do stworzenia dziecka przyczynia się każdy. W tym akcie bierze udział cały świat.” Tutaj wchodzimy na grunt psychologii społecznej i filozofii wspólnotowej. Stworzenie nowego życia jest nie tylko aktem biologicznym, ale również aktem społecznym i kulturowym. Dziecko, które przychodzi na świat, jest częścią szerszego ekosystemu – potrzebuje wsparcia emocjonalnego, materialnego, a przede wszystkim bezpiecznego i stabilnego środowiska. Społeczeństwo, poprzez swoje instytucje, normy i wartości, powinno tworzyć warunki sprzyjające rozwojowi rodziny i dziecka. Idea, że „każdy” przyczynia się do stworzenia dziecka, podkreśla zbiorową odpowiedzialność za dobrostan przyszłych pokoleń. To odnosi się do przekonania, że zdrowe społeczeństwo zależy od zdrowych rodzin, a te z kolei od wsparcia i zasobów społecznych. Kiedy Maté mówi, że „cały świat” bierze udział w tym akcie, nawiązuje do perspektywy ekologicznej w psychologii rozwojowej (np. teoria Bronfenbrennera), która podkreśla wzajemne oddziaływanie mikro-, mezo-, egzo- i makrosystemów na rozwój jednostki. Rodzicielstwo jest aktem współtworzenia nie tylko nowego życia, ale także przyszłości społeczeństwa, co wymaga zaangażowania na wielu poziomach. Implikuje to również konieczność budowania kultury wzajemnego wsparcia i wrażliwości na potrzeby przyszłych rodziców i dzieci.