Tragedią życia nie jest to, że tak szybko się ono kończy, lecz, że czekamy tak długo, by je rozpocząć.
Tragedia nie w szybkości końca, lecz w długim oczekiwaniu na prawdziwe rozpoczęcie życia i realizacji siebie.
Cytat Williama Mathera Lewisa, „Tragedią życia nie jest to, że tak szybko się ono kończy, lecz, że czekamy tak długo, by je rozpocząć”, stanowi niezwykle trafne i głębokie podsumowanie ludzkiego doświadczenia, które z perspektywy psychologii egzystencjalnej i rozwojowej nabiera szczególnego znaczenia. Nie ogranicza się jedynie do refleksji nad przemijaniem, ale uderza w sedno problemu prokrastynacji, lęku przed zmianą i paradoksu ludzkiego potencjału.
Egzystencjalna Prokrastynacja i Ucieczka od Odpowiedzialności:
Z filozoficznego punktu widzenia, cytat ten odnosi się do naszej wrodzonej tendencji do unikania konfrontacji z własną wolnością i odpowiedzialnością. Jean-Paul Sartre pisał o „ucieczce od wolności”, czyli niechęci do pełnego wcielenia się w rolę twórcy własnego życia. Czekanie, o którym wspomina Lewis, może być interpretowane jako psychologiczny mechanizm obronny przed lękiem przed porażką, przed samotnością decyzji, czy nawet przed koniecznością samookreślenia.
Istnieje subtelna, lecz potężna różnica między byciem a stawaniem się. Czekając, odsuwamy się od pełnego przeżywania teraźniejszości, od aktywnego kształtowania naszej tożsamości. Przenosimy odpowiedzialność za nasze szczęście i spełnienie na przyszłość, na „odpowiedni moment”, który nigdy może nie nadejść. To zjawisko, w psychologii, jest często powiązane z pojęciem „zamrożenia życiowego” lub „bycia w zawieszeniu”.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Lęk Przed Nieznanym i Komfort Strefy Bezpieczeństwa:
Psychologicznie, owo „czekanie” często wynika z głęboko zakorzenionego lęku przed nieznanym. Ludzki umysł dąży do przewidywalności i bezpieczeństwa. Opuszczenie znanej, choćby i niekomfortowej, strefy komfortu wiąże się z ryzykiem, niepewnością i potencjalnymi niepowodzeniami. Strach przed odrzuceniem, oceną, czy po prostu przed wyjściem poza utarte schematy, paraliżuje nasze działania. Dlatego wolimy trwać w pozornym bezpieczeństwie inercji, zamiast podjąć ryzyko i rozpocząć proces samorealizacji. To zjawisko rezonuje z teorią Maslowa, gdzie dążenie do samorealizacji, najwyższego poziomu potrzeb, często blokowane jest przez niższe poziomy, takie jak potrzeba bezpieczeństwa czy przynależności.
Znaczenie Teraźniejszości i Czasu Subiektywnego:
Lewis przypomina nam o kluczowym znaczeniu „tu i teraz”. Czas obiektywny jest liniowy i nieodwracalny, ale czas subiektywny, nasze doświadczanie go, jest niezwykle plastyczny. „Czekanie” to mentalne życie w przyszłości – w „kiedyś”, w „jak już”, w „powinienem”. To umniejszanie wartości teraźniejszości, postrzeganie jej jako zaledwie preludium, a nie jako pełnowartościowego aktu życia. Ten cytat jest więc przywołaniem do bycia obecnym, do świadomego wyboru aktywności, do pełnego zaangażowania w kreowanie własnej rzeczywistości, zanim zegar życia nieubłaganie dobiegnie końca. Nie chodzi tu o pośpiech, lecz o świadomą intencję i odwagę do realizacji swojego potencjału i pragnień.