Dobre życie zakłada, że godzę się na siebie i sama się ze sobą dobrze czuję.
Dobre życie to wewnętrzna akceptacja siebie, wolna od porównań, prowadząca do autentycznego komfortu i harmonii z własnym "ja".
Cytat prof. Bogdana de Barbaro dotyka sedna ludzkiego dobrostanu, ukazując go nie jako wynik zewnętrznych okoliczności czy osiągnięć, lecz jako wewnętrzną harmonię i autentyczną akceptację siebie. W perspektywie filozoficzno-psychologicznej, „dobre życie” w tym kontekście to stan egzystencjalnej spójności, gdzie nasz wewnętrzny świat – nasze myśli, uczucia, wartości i przekonania – jest zharmonizowany z tym, kim jesteśmy i jak czujemy się w swojej skórze. Nie chodzi tu o iluzoryczną doskonałość, ale o głębokie, świadome przyzwolenie na własną niedoskonałość, na wszystkie cienie i blaski naszej osobowości.
„Godzenie się na siebie” jest procesem, a nie jednorazowym aktem. To nieustanna praca nad samoświadomością, przyjmowaniem własnych doświadczeń (zarówno pozytywnych, jak i trudnych) i integrowaniem ich w spójną narrację o sobie. Wiąże się to z odrzuceniem toksycznego wzorca porównywania się z innymi i porzuceniem nierealistycznych oczekiwań, często narzucanych przez społeczeństwo. W psychologii humanistycznej, szczególnie u Carla Rogersa, pojęcie to rezonuje z ideą bezwarunkowej akceptacji – zarówno własnej, jak i tej oferowanej innym. Kiedy bezwarunkowo akceptujemy siebie, stwarzamy przestrzeń dla autentycznego rozwoju. Nie tracimy energii na walkę z własnym „ja” ani na ukrywanie jego aspektów, które postrzegamy jako „niepożądane”.
Odzyskaj wewnętrzny spokój i pewność siebie.
Zbuduj trwałe poczucie własnej wartości.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
„Sama się ze sobą dobrze czuję” jest bezpośrednią konsekwencją tego aktu akceptacji. To poczucie wewnętrznego spokoju, bezpieczeństwa i komfortu z własną obecnością. Nie jest to pycha czy narcyzm, lecz zdrowe poczucie własnej wartości, wynikające z wiedzy, że jesteśmy wystarczający tacy, jacy jesteśmy. W tym sensie dobre życie jest autonomiczne – nie zależy od zewnętrznych pochwał czy potwierdzeń, choć te mogą być przyjemne, lecz od wewnętrznego przekonania o własnej wartości. Jest to fundament odporności psychicznej, pozwalający na radzenie sobie z trudnościami i wyzwaniami życiowymi, ponieważ wiemy, że nawet w obliczu porażek, nasza wewnętrzna wartość pozostaje nienaruszona. Oznacza to zdolność do współistnienia z własnymi emocjami, zarówno tymi przyjemnymi, jak i trudnymi, bez uciekania od nich czy ich tłumienia. W ostatecznym rozrachunku, cytat de Barbaro jest potężnym wezwaniem do introspekcji i budowania trwałej relacji ze sobą, która jest fundamentem spełnionego i autentycznego życia.