By zdobyć kobietę, mężczyźni wynajdują cudowne oszukaństwa. By ją porzucić - wymyślają głupie i niezręczne kłamstwa.
Kobieta inspirowała mężczyzn do idealizowania się. Porzucając, uciekają w nieudolne kłamstwa, by uniknąć trudnej prawdy i odpowiedzialności.
Filozoficzno-Psychologiczna Analiza Cytatu Colette
Cytat Sidonie Gabrielle Colette „By zdobyć kobietę, mężczyźni wynajdują cudowne oszukaństwa. By ją porzucić – wymyślają głupie i niezręczne kłamstwa” to przenikliwa obserwacja ludzkiej psychiki i dynamiki relacji międzypłciowych, ujmująca w kilku słowach złożoność motywacji i strategii w obliczu pociągu i odrzucenia.
Z perspektywy psychologii ewolucyjnej, faza „zdobywania” skłania do prezentacji siebie w jak najbardziej atrakcyjnym świetle. Mężczyźni, dążąc do zapewnienia swojej atencji i aprobaty, często uciekają się do „cudownych oszukaństw” – co niekoniecznie oznacza celowe, perfidne kłamstwa, ale raczej wyolbrzymianie swoich zalet, idealizowanie rzeczywistości, opowiadanie bajkowych historii o sobie i swoich możliwościach. To działanie wpisuje się w strategię doboru płciowego, gdzie jednostka stara się udowodnić swoją wartość jako partnera, potencjalnego ojca, czy dostarczyciela zasobów. Emocjonalne zaangażowanie, początkowa fascynacja i nadzieja na trwałą więź sprzyjają tworzeniu tej iluzji, gdzie granica między prawdą a fantazją ulega zatarciu. Te „oszukaństwa” są często subtelne, polegają na niepełnym ujawnianiu, selektywnej prezentacji faktów, a nawet samoułudzie.
Przeszłość kształtuje Twoje relacje, dorosłe wybory i poczucie własnej wartości. Czas je uzdrowić 🤍
Kontrastuje z tym gorzka prawda o etapie „porzucania”. Kiedy mężczyzna decyduje się na zakończenie relacji, często brakuje mu odwagi i moralnej siły, by stawić czoła trudnej prawdzie. Zamiast szczerej komunikacji, pojawiają się „głupie i niezręczne kłamstwa”. Mogą one wynikać z chęci uniknięcia konfliktu, poczucia winy, lęku przed reakcją kobiety, czy po prostu z braku empatii i dojrzałości emocjonalnej. Te kłamstwa są „głupie” bo często łatwe do rozszyfrowania, nielogiczne i krzywdzące. Są „niezręczne”, ponieważ demaskują pewną nieudolność w radzeniu sobie z trudnymi emocjami i odpowiedzialnością za swoje wybory. Filozoficznie, można to interpretować jako upadek z piedestału idealizowanego „zdobywcy” do poziomu jednostki, która unika odpowiedzialności za swoje czyny, wybierając drogę mniejszego oporu, rezygnując z cnoty prawdomówności na rzecz chwilowego komfortu.
Colette w swoim cytacie trafnie diagnozuje hipokryzję płciową i psychologiczną asymetrię w relacjach, gdzie wysiłek włożony w pozyskanie partnera nie koreluje z wysiłkiem włożonym w godne zakończenie relacji. Jest to refleksja nad ludzką naturą, która w obliczu pożądania staje się kreatywna i pomysłowa, a w obliczu konieczności konfrontacji z własnymi słabościami – staje się uciekająca się do banału i fałszu. To także komentarz na temat społecznych oczekiwań wobec mężczyzn w relacjach – od nich oczekuje się pewności siebie i inicjatywy w zdobywaniu, ale nikt nie uczy ich, jak z gracją i odpowiedzialnością opuszczać scenę.