Być człowiekiem, to czuć, kładąc swoją cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata.
Być człowiekiem oznacza odczuwać sens i wpływ naszego działania na budowanie wspólnej rzeczywistości, zaspokajając potrzebę celu i przynależności.
Cytat Antoine'a de Saint-Exupéry'ego, „Być człowiekiem, to czuć, kładąc swoją cegłę, że bierze się udział w budowaniu świata”, to głęboka trawestacja istoty ludzkiego doświadczenia, niosąca w sobie filozoficzne i psychologiczne warstwy znaczeniowe, które wykraczają poza dosłowne rozumienie budowy.
Filozoficznie, cytat ten dotyka esencjalistycznego pytania o sens istnienia i rolę jednostki w kosmosie. Exupéry sugeruje, że prawdziwa ludzkość nie leży w byciu biernym obserwatorem, lecz w aktywnym, świadomym współtworzeniu rzeczywistości. "Kładzenie cegły" jest metaforą każdego działania, każdego wkładu – małego czy dużego, widocznego czy niewidocznego. To uznanie, że nawet najdrobniejszy gest, myśl czy intencja wnosi coś do kolektywnego bytu świata. To echo myśli egzystencjalistycznych, gdzie sens życia nie jest dany z góry, lecz tworzony poprzez nasze wybory i czyny. Człowiek staje się człowiekiem w pełni, kiedy zdaje sobie sprawę z tej mocy sprawczej i odpowiedzialności.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Z psychologicznego punktu widzenia, kluczowe jest tu słowo „czuć”. Chodzi nie tylko o obiektywne działanie, ale o subiektywne doświadczanie tego działania jako sensownego i mającego znaczenie. To odczucie ma fundamentalne znaczenie dla naszego dobrostanu psychicznego. Kiedy czujemy, że nasz wysiłek ma wpływ, że jesteśmy częścią czegoś większego, zaspokajamy głębokie potrzeby psychologiczne:
- Potrzeba sensu i celu: Ludzie pragną nadać swojemu życiu sens. Uczestnictwo w „budowaniu świata” dostarcza tego sensu, umiejscawiając indywidualne życie w szerszej, międzypokoleniowej narracji.
- Potrzeba przynależności i połączenia: Czucie się częścią większej całości – społeczeństwa, wspólnoty, a nawet ludzkości – zaspokaja fundamentalną potrzebę przynależności. To przeciwstawia się poczuciu alienacji i izolacji.
- Potrzeba wpływu i kompetencji: Kładzenie cegły i widzenie, jak przyczynia się ona do budowy, daje poczucie kompetencji i wpływu na otoczenie. To wzmacnia poczucie własnej wartości i sprawczości.
- Motywacja altruistyczna: Cytat ten rezonuje również z ludzką zdolnością do altruizmu i transcendencji własnego ego. Działanie dla dobra wspólnego, przekraczające indywidualne korzyści, jest źródłem głębokiej satysfakcji i spełnienia.
W dzisiejszym świecie, często naznaczonym fragmentaryzacją i poczuciem bezsilności, słowa Exupéry'ego nabierają szczególnego znaczenia. Zachęcają do odnalezienia sensu i siły w codziennych, pozornie niewielkich działaniach, ukazując, że każda „cegła” jest niezbędna w kompleksowej konstrukcji ludzkiej cywilizacji i doświadczenia.