Co to jest demokracja: rządy ludzi, którzy nie znają się na niczym i decydują o wszystkim.
Krytyka demokracji jako niekompetentnych rządów mas; manifestacja frustracji i autorytarnych tendencji, kwestionująca zdolność ludzi do racjonalnych decyzji.
Filozoficzno-Psychologiczna Analiza Demokracji według Korwina-Mikke
Cytat Janusza Korwin-Mikke: "Co to jest demokracja: rządy ludzi, którzy nie znają się na niczym i decydują o wszystkim.", uderza w samo serce demokratycznych ideałów, jednocześnie stanowiąc intrygujące wyzwanie psychologiczne i filozoficzne. Z perspektywy psychologii, można go interpretować jako wyraz głębokiej frustracji wobec złożoności procesów społecznych i nieuchronnych ograniczeń ludzkiej wiedzy.
Filozoficznie, Korwin-Mikke zdaje się negować jedno z fundamentalnych założeń demokracji – zdolność obywateli do racjonalnego i świadomego uczestnictwa w życiu publicznym. Stawia on pod znakiem zapytania samą ideę "suwerenności ludu", sugerując, że prowadzi ona do chaosu i niekompetencji. Psychologicznie, taka postawa może wynikać z tendencji do autorytaryzmu lub przekonania o konieczności rządów elit. W umyśle Korwina-Mikke, idea powszechnego udziału w podejmowaniu decyzji prowadzi do rozmycia odpowiedzialności i braku skuteczności, co w jego ocenie, jest nie do przyjęcia dla prawidłowego funkcjonowania państwa. Ten cytat odzwierciedla również pewien rodzaj pesymizmu poznawczego – przekonania, że przeciętny człowiek jest z natury niezdolny do ogarnięcia złożoności problemów społecznych i gospodarczych.
Na poziomie psychologii społecznej, cytat ten może rezonować z osobami, które doświadczają syndromu przeciążenia informacyjnego lub frustracji z powodu widocznych niesprawności w demokratycznych systemach. Uproszczona, wręcz prowokacyjna forma wypowiedzi ma na celu wywołanie silnej reakcji emocjonalnej i zmuszenie do przemyślenia podstawowych założeń demokracji. Jest to zatem nie tyle precyzyjna definicja, co retoryczne narzędzie do wzbudzania dyskusji na temat kompetencji i racjonalności wyborców w kontekście kolektywnego podejmowania decyzji. W ten sposób, Korwin-Mikke wykorzystuje mechanizmy psychologii perswazji, by podważyć zaufanie do demokratycznych procesów, stawiając pod pręgierzem samą ideę „wiedzy ludu”.