Codziennie powinienem zadawać sobie pytanie: w jakim punkcie tworzenia samego siebie znajduję się dzisiaj?
Codzienna introspekcja wspierająca samokreację, rozwijająca tożsamość i świadomość w procesie nieustannego stawania się.
Cytat Teresio Bosco prowokuje do głębokiej introspekcji i samorefleksji, stawiając jednostkę w centrum dynamicznego procesu auto-kreacji. Nie jest to jedynie wezwanie do analizy stanów emocjonalnych czy bilansu dnia, lecz zaproszenie do nieustannej ewaluacji własnego bycia i stawania się w kontekście indywidualnej narracji życia.
Z perspektywy psychologicznej, pytanie to rezonuje z koncepcjami psychologii humanistycznej, szczególnie z myślą Carla Rogersa o nieustannym dążeniu do samorealizacji. Rogers podkreślał, że człowiek jest istotą dążącą do pełnego rozwoju swojego potencjału, a ten rozwój nie jest statyczny, lecz procesualny. Pytanie Bosco zmusza do zastanowienia się, gdzie w tym procesie znajdujemy się dzisiaj – czy aktywnie uczestniczymy w kształtowaniu swojej tożsamości, czy też dajemy się unosić falom zewnętrznych okoliczności? Jest to zatem wezwanie do podmiotowości i proaktywności w definiowaniu siebie.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Prokrastynacja to nie lenistwo.
To wołanie Twojego lęku
Naucz się działać mimo wątpliwości, lęku i perfekcjonizmu
Filozoficznie, cytat dotyka egzystencjalnej odpowiedzialności za własną egzystencję. Myśl Heideggera o Dasein, czyli byciu-tam, które jest zawsze byciem-w-świecie i byciem-do-śmierci, podkreśla tymczasowość i konieczność ciągłego rzutowania siebie w przyszłość. Pytanie Bosco staje się egzemplifikacją tego rzutowania – codziennie na nowo definiujemy, kim chcemy być, jakie wartości chcemy uosabiać i jakie ślady chcemy po sobie zostawić. To nie tylko akt świadomego wyboru, ale też nieustannej pracy nad sobą, gdzie każdy dzień to kolejna cegiełka w budowaniu „ja idealnego”.
Dodatkowo, cytat ma znaczenie w kontekście psychologii pozytywnej. Codzienne zadawanie sobie tego pytania może sprzyjać rozwijaniu świadomości własnych mocnych stron, wartości i celów. Pomaga w utrzymaniu autentyczności i spójności między wyznawanymi wartościami a życiem codziennym. Jest to forma codziennego introspektywnego ćwiczenia, które wzmacnia poczucie sensu i celu, a także pomaga w nawigowaniu przez wyzwania, które życie niesie, umacniając jednocześnie poczucie sprawczości i kontroli nad własnym rozwojem.