Czasami, żeby coś dojrzeć, trzeba szeroko otworzyć oczy, a czasami wystarczy je zamknąć.
Aby dojrzeć prawdę, czasem trzeba spojrzeć szeroko i analitycznie, innym razem zamknąć oczy i wsłuchać się w intuicję.
Cytat Andrzeja Majewskiego dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiej percepcji, poznania i świadomości, splatając w sobie niuanse filozofii i psychologii. Jego wielowymiarowość leży w pozornym paradoksie „szerokiego otwierania” i „zamykania” oczu, które symbolizują dwa różne, lecz komplementarne sposoby doświadczania i rozumienia rzeczywistości.
„Szerokie otwarcie oczu” odnosi się do aktywnego, racjonalnego i empirycznego podejścia do poznania. Jest to postawa otwarcia na dane zewnętrzne, analityczne przetwarzanie informacji, świadome poszukiwanie faktów i dowodów. W psychologii odpowiada to procesom uwagi selektywnej, percepcji sensorycznej, myśleniu krytycznemu i racjonalnemu rozwiązywaniu problemów. Filozoficznie, można to łączyć z empiryzmem, który podkreśla rolę doświadczenia w kształtowaniu wiedzy. Aby „coś dojrzeć” w tym sensie, potrzebujemy dystansu, obiektywizmu i często zewnętrznego bodźca, który pozwoli nam zauważyć to, co w innym razie umknęłoby naszej uwadze, być może z powodu naszych uprzedzeń, schematów poznawczych czy po prostu zbyt wąskiej perspektywy.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Ważne jest, aby zrozumieć, że świadomość i percepcja nie zawsze wymagają zewnętrznego bodźca.
Z kolei „zamknięcie oczu” symbolizuje introspekcję, wewnętrzne skupienie, intuicję i dostęp do głębszych warstw podświadomości. To moment, w którym odcinamy się od zewnętrznych rozpraszaczy, aby wsłuchać się w wewnętrzny głos, przetworzyć doświadczenia na poziomie emocjonalnym lub intuicyjnym, marzyć, medytować lub po prostu pozwolić myślom swobodnie błądzić. W psychologii odzwierciedla to procesy takie jak wgląd, kreatywność, intuicja, przetwarzanie podświadome, a także autentyczne rozumienie siebie i swoich motywacji. Filozoficznie, ten aspekt można powiązać z racjonalizmem w sensie poszukiwania prawdy poprzez rozum, ale także z fenomenologią, która koncentruje się na subiektywnym doświadczeniu. Czasami, aby naprawdę „zobaczyć” rozwiązanie problemu, zidentyfikować prawdziwe uczucia, zrozumieć sens wydarzeń lub odkryć ukryte pragnienia, musimy wycofać się ze świata zewnętrznego i zanurzyć się w wewnętrzny krajobraz.
Cytat ten sugeruje, że pełne zrozumienie i „dojrzenie” rzeczywistości wymaga płynnego przechodzenia między tymi dwoma trybami poznawczymi.
Ani czysty empiryzm, ani czysta introspekcja nie dostarczą nam pełnego obrazu. Potrzebujemy zdolności do otwartej obserwacji świata zewnętrznego z jego złożonością, jak i umiejętności zaglądania do wnętrza, by tam przetworzyć i nadać sens temu, co widoczne na zewnątrz. To dynamiczna równowaga między świadomą, intencjonalną uwagą a nieświadomym, intuicyjnym przetwarzaniem informacji, która pozwala nam na głębsze, bardziej holistyczne rozumienie siebie, innych i otaczającego nas świata.