Człowiek to stworzenie towarzyskie — zgodzi się czasem na samotność, ale nie zniesie, gdy nikt nie podziela jego zdania.
Człowiek zniesie fizyczną samotność, ale nie brak walidacji społecznej, bo bycie niezrozumianym podważa jego sens istnienia.
Głębokie Zrozumienie Ludzkiej Natury z Perspektywy Psychologicznej
Cytat Jacoba Riisa, „Człowiek to stworzenie towarzyskie — zgodzi się czasem na samotność, ale nie zniesie, gdy nikt nie podziela jego zdania”, dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiej psychiki i filozofii bytu społecznego. Jego głębia leży w subtelnym rozróżnieniu między fizyczną izolacją a psychologiczną samotnością, podkreślając jednocześnie znaczenie walidacji społecznej.
Od strony filozoficznej, cytat odwołuje się do arystotelesowskiej koncepcji człowieka jako zoon politikon – zwierzęcia politycznego, czyli istoty z natury dążącej do życia w społeczności. Ta inherentna potrzeba przynależności i interakcji jest wpisana w nasze DNA. Riis jednak idzie o krok dalej, sugerując, że sama obecność innych nie wystarczy. To, co prawdziwie narusza ludzkie poczucie sensu i wartości, to brak współbrzmienia intelektualnego i emocjonalnego.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Z psychologicznego punktu widzenia, cytat ten doskonale opisuje potrzebę walidacji społecznej. Czym jest walidacja? To proces potwierdzania naszych myśli, uczuć, przekonań i doświadczeń przez innych. Kiedy nasze poglądy są konsekwentnie ignorowane, odrzucane lub dyskredytowane, prowadzi to do poważnych konsekwencji emocjonalnych. Może to skutkować poczuciem wyobcowania, brakiem zrozumienia, a nawet kryzysem tożsamości. Silne dowody empiryczne wskazują, że konsekwentny brak walidacji prowadzi do obniżenia samooceny, depresji, lęków i poczucia beznadziei. Człowiek jest istotą, która potrzebuje potwierdzenia, że jego wewnętrzny świat ma sens i jest rozpoznawalny przez otoczenie. Izolacja fizyczna, choć trudna, może być czasem wyborem lub koniecznością i o ile towarzyszy jej wewnętrzne poczucie sensu i uznania własnych wartości, jest do zniesienia. Jednakże, życie w otoczeniu osób, które konsekwentnie kwestionują nasze postrzeganie rzeczywistości, bez jakiejkolwiek próby zrozumienia, jest znacznie bardziej wyniszczające dla psychiki, gdyż podważa samą podstawę naszego funkcjonowania jako myślących i czujących jednostek. To staje się formą egzystencjalnej samotności – bycia samemu w swoim myśleniu, nawet w tłumie. Riis uświadamia nam, że dla ludzkiej psychiki, bycie niezrozumianym jest gorsze niż bycie samemu.