×

warsztaty online, które zmienią Twoje życie na lepsze
Zaloguj
0

Brak produktów w koszyku.

Cytat: William Wharton - Czy Bóg istnieje? Powiedziałbym, że…
Czy Bóg istnieje? Powiedziałbym, że Bóg to całość rzeczywistości duchowej, której wszyscy jesteśmy małą cząstką.
William Wharton

Bóg to uniwersalna duchowa rzeczywistość, której jesteśmy integralną częścią. Koncept redukuje lęk, daje sens i zakorzenienie.

Czy Bóg istnieje? Powiedziałbym, że Bóg to całość rzeczywistości duchowej, której wszyscy jesteśmy małą cząstką.

Cytat Williama Whartona, patrząc z perspektywy psychologicznej i filozoficznej, dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiej egzystencji, świadomości i dążenia do transcendencji. To nie jest pytanie o istnienie bytu antropomorficznego, ale o sens i naturę duchowego wymiaru rzeczywistości. Wharton redefiniuje pojęcie Boga, przenosząc je z dogmatycznego rozumienia w sferę uniwersalnej, immanentnej duchowości.

Z psychologicznego punktu widzenia, cytat ten odwołuje się do głęboko zakorzenionej w człowieku potrzeby sensu i przynależności. Kiedy Wharton mówi, że Bóg to „całość rzeczywistości duchowej”, odnosi się tym samym do zbioru doświadczeń, wartości, intuicji, symboli i archetypów, które kształtują naszą wewnętrzną rzeczywistość i nadają znaczenie światu zewnętrznemu. Nie jest to zewnętrzny obserwator czy stwórca, lecz fundamentalna tkanka, z której utkane jest nasze własne „ja”. Jesteśmy „małą cząstką” tej całości, co implikuje, że nasze indywidualne byty są nierozłącznie połączone z czymś większym. Ta perspektywa może redukować poczucie izolacji i lęku przed bytem, oferując poczucie zakorzenienia w uniwersalnym porządku.

wróbelek

W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.

Filozoficznie, cytat oscyluje wokół koncepcji panteizmu i panenteizmu, sugerując, że Bóg jest wszystkim, co duchowe, lub że wszystko jest w Bogu. Odchodzi od dualizmu ciała i ducha, ku holistycznemu postrzeganiu rzeczywistości, gdzie duchowość nie jest domeną sacrum oddzielonego od profanum, ale integralnym elementem naszego jestestwa. Koncepcja ta rezonuje z psychologią Junga, który mówił o zbiorowej nieświadomości i archetypach jako uniwersalnych wzorcach psychicznych, kształtujących ludzkie doświadczenia i symbolikę. Ta „rzeczywistość duchowa” mogłaby być interpretowana jako pole archetypów, wspólne wszystkim ludziom, które manifestuje się w indywidualnej świadomości.

Kluczowe znaczenie psychologiczne leży w tym, że takie rozumienie Boga nie wymaga ślepej wiary w doktryny, ale zaprasza do introspekcji i odkrywania duchowego wymiaru w sobie i w relacji ze światem. Daje przestrzeń na indywidualną interpretację i osobiste doświadczenie transcendencji, jednocześnie podkreślając uniwersalny charakter tego doświadczenia. Człowiek staje się nie tylko biorcą od Boga, ale również jego aktywnym elementem, współtworzącym tę duchową rzeczywistość poprzez swoje działania, myśli i emocje.