Jest bowiem kilka odmian ciszy: najlepsza jest ta, która zapada z wyboru człowieka, a nie przeciw niemu.
Najlepsza cisza to wybór autonomicznej refleksji i regeneracji, nie przymuszone milczenie wynikające z ucisku.
Znaczenie Cytatu Doroty Terakowskiej: Wybór a Przymus Ciszy
Cytat Doroty Terakowskiej, „Jest bowiem kilka odmian ciszy: najlepsza jest ta, która zapada z wyboru człowieka, a nie przeciw niemu,” oferuje nam głębokie spojrzenie na psychologiczną i egzystencjalną naturę ciszy. Na poziomie najbardziej podstawowym, Terakowska rozróżnia dwa fundamentalne typy ciszy: ciszę jako akt woli i ciszę jako narzucony stan. Ta dychotomia jest kluczowa dla zrozumienia ludzkiego doświadczenia.
Filozoficznie, cytat dotyka kwestii autonomii i wolności jednostki. Cisza z wyboru symbolizuje panowanie nad własnym życiem, świadome decydowanie o swoich granicach i potrzebach. Jest to cisza, która płynie z wewnętrznej siły, z momentu introspekcji, refleksji, a czasem z konieczności regeneracji. Wybieramy ją, by usłyszeć siebie, by przetworzyć doświadczenia, by odnaleźć spokój w zgiełku świata. W psychologii humanistycznej, taki wybór jest utożsamiany z samorealizacją i autentycznością. Jest to przestrzeń, w której buduje się poczucie własnej wartości i świadomości.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Z kolei cisza „zapada przeciw niemu” oznacza stan, w którym jednostce odmówiono głosu, której możliwości ekspresji zostały stłumione lub jest zmuszona do milczenia z powodu lęku, presji społecznej, autorytarnego środowiska, czy traumy. Ta cisza nie jest aktem woli, lecz wynikiem ucisku, braku akceptacji, a często poczucia bezsilności. Psychologicznie, taka cisza może prowadzić do poważnych konsekwencji: lęku, depresji, poczucia alienacji, a nawet utraty tożsamości. Brak możliwości wyrażenia siebie, skonfrontowania się z niesprawiedliwością czy po prostu bycia wysłuchanym, jest destrukcyjny dla zdrowia psychicznego. W kontekście społecznym, cisza ta może być symptomem opresji, braku demokracji czy systemowego nierówności.
Terakowska podkreśla, że „najlepsza jest ta”, co jasno wskazuje na wartość i korzyści płynące z świadomego i dobrowolnego wyboru ciszy. Nie jest to bynajmniej apologia izolacji, lecz raczej uznanie ważnej roli, jaką cisza pełni w zdrowym życiu psychicznym. Jest to cisza, która sprzyja wzrastaniu, która daje przestrzeń na rozwój i zrozumienie siebie. Pozwala na budowanie wewnętrznego azylu, do którego można wrócić, aby odzyskać równowagę i siłę do dalszego działania w świecie.