Jest tak: nie otrzymujemy krótkiego życia, ale czynimy je krótkim, i nie brakuje nam życia, ale je trwonimy.
Seneka mówi, że sami czynimy życie krótkim i marnujemy je przez nieuważność, złe priorytety i brak kontroli nad własnym czasem.
Cytat Seneki, będący esencją stoickiej filozofii, stanowi głębokie potępienie ludzkiej niefrasobliwości w zarządzaniu najcenniejszym zasobem – czasem. Z psychologicznego punktu widzenia, Seneka nie mówi o obiektywnej długości ludzkiego bytu, lecz o subiektywnym doświadczeniu i jakości przeżywania go. „Nie otrzymujemy krótkiego życia, ale czynimy je krótkim” odnosi się do naszej percepcji i sposobu, w jaki angażujemy się w istnienie. Zamiast koncentrować się na teraźniejszości, wiele osób pogrąża się w zamartwianiu się o przyszłość (lęk) lub żałowaniu przeszłości (depresja), efektywnie „okradając się” z bieżącego momentu.
W kontekście psychologii poznawczej, jest to nic innego jak błędne przetwarzanie informacji i brak poczucia kontroli nad własnym czasem. Ludzie często uciekają w rozpraszacze – beznadziejne zajęcia, plotki, konsumpcję – które Seneka nazwałby „trwonieniem”. Zamiast inwestować czas w rozwój osobisty, budowanie znaczących relacji, czy refleksję nad celem życia, poświęcamy go na działania, które dają natychmiastową, ale krótkotrwałą gratyfikację. Ta bieżąca gratyfikacja, często wzmacniana przez mechanizmy społeczne i technologiczne, prowadzi do cyklu unikania głębszego sensu i autentycznego zaangażowania.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
„Nie brakuje nam życia, ale je trwonimy” podkreśla zaś odpowiedzialność jednostki za własne doświadczenie. Seneka przypomina, że życie, choć ograniczone, jest wystarczające, by zrealizować nasze cele i przeżyć je sensownie, pod warunkiem, że nie będziemy marnować jego cennego kapitału. Z perspektywy psychologii humanistycznej, oznacza to zaniedbanie samorealizacji i niezdolność do życia w zgodzie z własnymi wartościami.
Ludzie często narzekają na brak czasu, mimo że ich kalendarze wypełnione są czynnościami, które nie przynoszą im spełnienia ani wzrostu. To psychologiczne zjawisko, nazywane czasem „paradoksem wolności wyboru”, gdzie zbyt wiele opcji prowadzi do bierności lub złych decyzji, co skutkuje poczuciem zmarnowanego życia.
W rezultacie, cytat ten służy jako potężne wezwanie do uważności, introspekcji i świadomego zarządzania czasem jako kluczowego elementu dobrostanu psychicznego, podkreślając stoickie przekonanie, że prawdziwa kontrola leży wewnątrz, w naszym sposobie postrzegania i reagowania na świat.