
Każdy człowiek żyje w obszarze urojonego na swoje potrzeby świata.
Każdy interpretuje świat przez pryzmat własnych potrzeb, tworząc unikalną, subiektywną rzeczywistość.
Głębokie rozumienie subiektywnej rzeczywistości
Cytat Andrzeja Majewskiego dotyka fundamentalnego aspektu ludzkiego doświadczenia: subiektywności rzeczywistości. Kiedy Majewski mówi o „urojonym na swoje potrzeby świecie”, nie implikuje dosłownego urojenia w sensie psychopatologicznym, lecz raczej podkreśla głęboką prawdę, że każdy z nas konstruuje własną interpretację świata zewnętrznego. Ta interpretacja jest nieuchronnie filtrowana przez nasze osobiste potrzeby, pragnienia, doświadczenia, historie, systemy wartości, a nawet unikalną neurobiologię.
Z perspektywy psychologii poznawczej, jesteśmy aktywnymi konstruktorami. Nasz umysł nie jest biernym obserwatorem, ale raczej aktywnie przetwarza, interpretuje i nadaje znaczenie bodźcom sensorycznym. Pamięć, uwaga, a nawet percepcja są selektywne i zniekształcone przez nasze wewnętrzne stany. Na przykład, ktoś potrzebujący bezpieczeństwa może postrzegać świat jako pełen zagrożeń, podczas gdy osoba poszukująca przygód w tym samym świecie dostrzeże jedynie możliwości. To jest nasze „urojenie” – nie w sensie fałszywości, ale w sensie indywidualnej konstrukcji.

Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍

Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
Psychologia głębi, zwłaszcza psychoanaliza i nurty psychodynamiczne, również rezonuje z tym stwierdzeniem. Nasze nieświadome pragnienia, konflikty i mechanizmy obronne kształtują to, jak postrzegamy siebie, innych i otaczający nas świat. Cień, persona, animus/anima – koncepcje Junga – obrazują, jak głębokie archetypy i indywidualne kompleksy wpływają na naszą subiektywną rzeczywistość. Myśli, uczucia i zachowania są często napędzane ukrytymi motywami, które „uroją” nam świat w sposób, który zaspokoi te podstawowe, często nieświadome, potrzeby.
Filozoficznie, cytat ten wpisuje się w nurt fenomenologii i egzystencjalizmu, gdzie nacisk kładziony jest na indywidualne doświadczenie i znaczenie nadawane istnieniu. Nie ma jednej obiektywnej rzeczywistości dostępnej dla wszystkich w ten sam sposób. Jest raczej wielość subiektywnych światów, z których każdy jest tak samo „prawdziwy” dla jednostki, która go doświadcza. Zrozumienie tego pozwala na większą empatię i akceptację różnorodności ludzkich perspektyw.