PositiveLife

Każdy ma swój własny punkt widzenia, ale nie każdy coś widzi.

Ten cytat, pozornie prosty, skrywa w sobie głęboki wgląd w naturę ludzkiej percepcji, świadomości i indywidualnego doświadczenia. Z perspektywy psychologii, można go interpretować na wielu poziomach, od procesów poznawczych po bardziej złożone konstrukcje Ja i narracji osobistej.

Pierwsza część: „Każdy ma swój własny punkt widzenia” – odnosi się do fundamentalnej zasady subiektywności percepcji. Nasze doświadczenia, wiedza, przekonania, wartości, a nawet stany emocjonalne, filtrują i kształtują sposób, w jaki interpretujemy rzeczywistość. To, co jedna osoba postrzega jako szansę, inna może widzieć jako zagrożenie. To nie tylko kwestia fizycznej perspektywy (jak z którego miejsca patrzymy), ale przede wszystkim **perspektywy psychologicznej** – unikalnego zbioru schematów poznawczych, skryptów i heurystyk, które aktywnie konstruujemy, by nadać sens światu. Te schematy są wynikiem naszych unikalnych doświadczeń życiowych, wychowania, kultury, a także predyspozycji biologicznych. W rezultacie, dwie osoby mogą być świadkami tego samego wydarzenia, a zaprezentować zupełnie odmienne relacje, opierając się na swoich indywidualnych „punktach widzenia”. Jest to kluczowe w psychoterapii, gdzie zrozumienie perspektywy klienta jest podstawą do empatii i skutecznej interwencji.

Druga część: „ale nie każdy coś widzi” – ta fraza jest bardziej przenośna i dotyka głębszych warstw świadomości i spostrzegawczości. „Widzenie” tutaj nie oznacza pasywnego odbierania bodźców zewnętrznych, ale aktywne przetwarzanie, rozumienie, a nawet odkrywanie znaczenia. Nie każdy, kto posiada „punkt widzenia” (czyli zdolność do subiektywnej percepcji), faktycznie angażuje się w głęboką refleksję, samoświadomość, czy dostrzega ukryte wzorce, możliwości lub problemy. Może to wynikać z kilku przyczyn:

• Brak uwagi i świadomego zaangażowania: Ludzie często przechodzą przez życie w stanie „automatycznego pilota”, nie zwracając uwagi na detale, sygnały czy konsekwencje.
• Opory psychologiczne: Niechęć do konfrontacji z trudnymi prawdami, mechanizmy obronne (wyparcie, racjonalizacja) mogą zaślepiać nas na to, co jest „widoczne”, ale niechciane.
• Ograniczenia poznawcze: Czasami brakuje nam schematów lub narzędzi poznawczych, by zrozumieć złożone sytuacje, lub nasz „punkt widzenia” jest zbyt wąski, by dostrzec szerszy kontekst.
• Brak empatii: Niezdolność do przyjęcia perspektywy drugiej osoby, rozumienia jej motywacji i uczuć, sprawia, że nie „widzimy” jej świata, choć moglibyśmy, gdybyśmy tylko spróbowali.

Psychologicznie, cytat ten podkreśla znaczenie **aktywnego spostrzegania, refleksji i zdolności do samopoznania**. Prawdziwe „widzenie” wykracza poza subiektywną interpretację i dąży do głębszego zrozumienia, zarówno siebie, jak i otaczającego świata. To zaproszenie do wyjścia poza własne, często ograniczające, ramy percepcyjne i świadomego poszukiwania znaczenia i prawdy.