Kto posiadł szczęście, ma wszystko, co w ogóle mieć można, kogo zaś szczęście ominęło, ten robi wszystko, by je zdobyć.
Szczęście to wewnętrzny spokój. Kto je ma, niczego nie potrzebuje; kto go nie ma, całe życie go szuka.
Głębokie Zrozumienie Słów Epikura: Między Posiadaniem a Dążeniem
Słowa Epikura: „Kto posiadł szczęście, ma wszystko, co w ogóle mieć można, kogo zaś szczęście ominęło, ten robi wszystko, by je zdobyć.”, stanowią głębokie studium ludzkiej motywacji i percepcji wartości. Z perspektywy psychologii, cytat ten dotyka fundamentalnych aspektów ludzkiej egzystencji: poszukiwania spełnienia i unikania cierpienia.
Epikur, jako filozof hedonistyczny (w pierwotnym, niesfermentowanym sensie, rozumiejący szczęście jako brak cierpienia i spokój ducha – ataraksję), wskazywał, że prawdziwe szczęście nie jest wynikiem gromadzenia dóbr materialnych czy osiągania zewnętrznych sukcesów, ale wewnętrznego stanu zadowolenia i spokoju. Kiedy Epikur mówi, że „Kto posiadł szczęście, ma wszystko, co w ogóle mieć można”, nie chodzi mu o materialne bogactwo, lecz o stan ducha. Z psychologicznego punktu widzenia, odnosi się to do koncepcji subiektywnego dobrostanu – poczucia satysfakcji z życia, pozytywnych emocji i braku negatywnych. Osoba, która osiągnęła ten stan, czyli poczucie zadowolenia i spokoju umysłu, może rzeczywiście odczuwać, że „niczego jej nie brakuje”, ponieważ jej wewnętrzny świat jest pełny i harmonijny.
Ranisz siebie, bo chronisz
wewnętrzne dziecko?
To ta odrzucona część Ciebie, która wciąż czeka na poczucie bezpieczeństwa, uznanie i miłość. I tylko Ty możesz ją nimi obdarzyć🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Druga część zdania: „kogo zaś szczęście ominęło, ten robi wszystko, by je zdobyć”, doskonale oddaje uniwersalną motywację ludzką. Kiedy człowiek odczuwa brak szczęścia, doświadcza dyskomfortu, niezadowolenia, a nawet cierpienia. Ten brak staje się potężnym motorem napędowym do działania. W psychologii, możemy to interpretować jako dążenie do zaspokojenia potrzeb (hierarchia potrzeb Maslowa), redukcji dysonansu poznawczego, czy też poszukiwania nagród i unikania kar. Ludzie, w pogoni za szczęściem, mogą angażować się w różnorodne działania – od poszukiwania miłości i akceptacji, przez dążenie do sukcesu zawodowego, po praktyki duchowe czy altruistyczne. Epikurowska perspektywa sugeruje, że to dążenie jest tak wszechogarniające, ponieważ brak szczęścia jest postrzegany jako największa strata, a jego odzyskanie (lub osiągnięcie po raz pierwszy) jako największa nagroda.
W kontekście psychologicznym, Epikur akcentuje również znaczenie percepcji i subiektywnego doświadczenia. To, co dla jednej osoby jest szczęściem, dla innej może być obojętne. Cytat podkreśla, że szczęście nie jest obiektywnym stanem, lecz wewnętrznym odczuciem, które definiuje całą naszą egzystencję i napędza nasze dążenia.