Lepiej jest kochać dwa razy za dużo niż raz za mało.
Ryzyko głębokiej miłości, nawet bolesnej, jest psychologicznie i egzystencjalnie lepsze niż emocjonalne wycofanie.
Głębokie Ujęcie Filozoficzno-Psychologiczne Cytatu Jeanne Moreau
Słowa Jeanne Moreau, „Lepiej jest kochać dwa razy za dużo niż raz za mało”, niosą w sobie głębokie echo zarówno filozoficznych postulatów, jak i fundamentalnych psychologicznych mechanizmów. Na poziomie filozoficznym, wypowiedź ta dotyka istoty ludzkiego istnienia i pytania o sens życia. Sugeruje, że miłość, w jej najszerszym rozumieniu – nie tylko romantyczna, ale także miłość do świata, do idei, do samego siebie i innych – jest siłą napędową, która nadaje życiu barwę i znaczenie. Lekceważenie, czy też
minimalizowanie tego uczucia, jest równoznaczne z rezygnacją z pełni doświadczeń, z obawy przed bólem, rozczarowaniem czy stratą. Ten lęk przed podatnością na zranienie często prowadzi do emocjonalnej asekuracji, co paradoksalnie zubaża życie, czyniąc je mniej intensywnym i mniej satysfakcjonującym.
Z psychologicznego punktu widzenia, cytat Moreau odnosi się do koncepcji niedoboru vs. obfitości emocjonalnej. „Kochanie za mało” można interpretować jako stan emocjonalnego niedoboru, który prowadzi do
poczucia pustki, osamotnienia i braku spełnienia. Jest to stan często związany z mechanizmami obronnymi, takimi jak unikanie bliskości, tłumienie emocji czy wycofywanie się z relacji. Ludzie, którzy „kochają za mało”, z reguły cierpią na deficyty w zakresie bezpieczeństwa emocjonalnego i poczucia własnej wartości, a ich interpersonalne interakcje bywają powierzchowne i pozbawione głębi. W przeciwieństwie do tego, „kochanie dwa razy za dużo” symbolizuje obfitość emocjonalną, która, choć może nieść ze sobą ryzyko cierpienia, jest jednocześnie gwarantem głębokich i satysfakcjonujących doświadczeń.
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Znaczenie terapeutyczne i kontekst eudajmonistyczny
W kontekście terapeutycznym, wypowiedź ta może być rozumiana jako apel o otwartość na doświadczenia i ryzyko emocjonalne. Terapia często polega na przełamywaniu lęku przed odrzuceniem czy zranieniem, który blokuje zdolność do kochania i bycia kochanym. Przyzwolenie sobie na „kochanie za dużo” oznacza akceptację całej gamy emocji – nie tylko radości, ale także smutku, złości czy frustracji – jako nieodłącznych elementów ludzkiego doświadczenia. Jest to również odzwierciedlenie podejścia eudajmonistycznego, które stawia na rozwój osobisty i prawdziwe spełnienie, a nie tylko na unikanie cierpienia. Prawdziwe szczęście, zgodnie z tą perspektywą, nie jest brakiem bólu, lecz pełnią zaangażowania w życie, nawet jeśli to zaangażowanie wymaga od nas odwagi i gotowości na trudne emocje. Dlatego też, Moreau nie tylko zachęca do miłości, ale do miłości bez ograniczeń, przekraczającej granice lęku i kalkulacji, co w ostatecznym rozrachunku wzbogaca życie o bezcenne doświadczenia i autentyczne relacje. Jej słowa są przypomnieniem, że życie w pełni wymaga od nas ryzyka i odwagi, ale nagrodą jest głębia i bogactwo egzystencji, które przewyższają wszelkie obawy.