Mądrość to dążenie do pełni.
Mądrość to nieustanne, dynamiczne dążenie do integralności, samorealizacji i psychicznej spójności, obejmujące rozwój, akceptację i poszukiwanie sensu.
Myśl księdza Jana Twardowskiego, że „Mądrość to dążenie do pełni”, jest niezwykle trafna z perspektywy psychologii humanistycznej oraz psychologii głębi. Nie mówi on tu o mądrości jako statycznym posiadaniu wiedzy czy doświadczenia, ale jako o dynamicznym procesie, nieustannym ruchu w stronę czegoś. Ta „pełnia” to stan integralności, spójności i samorealizacji. Nie jest to cel, który można ostatecznie osiągnąć i zamknąć w nawiasach, lecz raczej horyzont, do którego nieustannie zmierzamy, a każde zbliżenie się do niego odsłania nowe, niezbadane obszary.
Z psychologicznego punktu widzenia, „dążenie do pełni” to odpowiednik maslowowskiej idei samorealizacji, czyli realizacji własnego potencjału, aktualizacji wewnętrznych zasobów i dążenia do bycia „najlepszą wersją siebie”. To także proces integracji poszczególnych aspektów Ja – zarówno tych świadomych, jak i nieświadomych, akceptacja własnych mocnych stron i słabości, cieni i świateł. Carl Jung z kolei nazwałby to procesem indywiduacji, czyli stawania się całością, odrębną jednostką, która integruje zarówno aspekty osobiste, jak i archetypowe.
Kontekst psychologiczny:
W codziennym życiu, to dążenie manifestuje się poprzez głęboką potrzebę sensu, poszukiwanie wartości, rozwijanie empatii, otwartość na nowe doświadczenia, zdolność do introspekcji i refleksji. Obejmuje ono także transcendencję, czyli wykraczanie poza własne ego, angażowanie się w coś większego niż my sami – czy to poprzez relacje, twórczość, duchowość czy służbę innym. Mądrość, w tym ujęciu, to nie tylko kognitywny proces gromadzenia informacji, ale przede wszystkim doświadczenie o wymiarze egzystencjalnym, które przejawia się w zdolności do czerpania z życia, radzenia sobie z przeciwnościami losu i odnajdywania spokoju wewnętrznego. To ciągłe poszerzanie świadomości i pogłębianie rozumienia siebie i świata.
Autor, ksiądz Twardowski, jako duchowny, z pewnością widział tę pełnię również w wymiarze duchowym i transcendentalnym, w zbliżaniu się do absolutu. Jednak uniwersalność przesłania polega na tym, że ten psychologiczny pęd do integralności jest zjawiskiem obserwowanym niezależnie od wyznawanej wiary czy światopoglądu. Jest to fundamentalna ludzka potrzeba bycia kompletnym, autentycznym i spójnym, a mądrość jest narzędziem i efektem tego nieustannego rozwoju.