Miłość jest bardziej urocza od małżeństwa z tego samego powodu, z którego powieść jest ciekawsza od wydarzenia.
Miłość idealizuje i ekscytuje jak nieskończona powieść. Małżeństwo to codzienna rzeczywistość, mniej urocza niż fantazja, lecz głębsza jak faktyczne wydarzenie.
Głębokie rozumienie natury relacji: od idealizacji do rzeczywistości
Cytat Nicolasa-Sébastiena Rocha, „Miłość jest bardziej urocza od małżeństwa z tego samego powodu, z którego powieść jest ciekawsza od wydarzenia”, oferuje nam głębokie spojrzenie na psychologiczne i filozoficzne aspekty ludzkich relacji, zwłaszcza w kontekście miłości i małżeństwa. Mówi on o fundamentalnej różnicy między wyobrażeniem a doświadczeniem, między potencjałem a rzeczywistością, między fantazją a codziennością.
Z perspektywy psychologicznej, miłość, szczególnie w początkowej fazie, to stan intensywnej projekcji i idealizacji. Jest to okres, w którym dominują silne emocje, nowość, ekscytacja i często niepełne poznanie drugiej osoby. W tym stadium miłość jest jak powieść – nieograniczona, pełna nieuchwytnych możliwości, napięcia, romantycznych zwrotów akcji i niespodzianek. Umysł koncentruje się na tworzeniu narracji, która spełnia nasze wewnętrzne pragnienia i idealne scenariusze. Wzbudza ona intensywną ciekawość, bo nie znamy jeszcze jej zakończenia, podobnie jak nie znamy wszystkich aspektów ukochanej osoby i przyszłości związku. Ta faza charakteryzuje się podwyższonym poziomem dopaminy, co generuje uczucie euforii i wzmocnionego poczucia nagrody.
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Przejście od miłości do małżeństwa można interpretować jako przejście z powieści do wydarzenia. Małżeństwo, choć jest ucieleśnieniem miłości w wielu kulturach, stanowi konkretny, namacalny i często usankcjonowany społecznie ‘fakt’. To już nie opowieść pełna domysłów, ale rzeczywiste, codzienne doświadczenie. Wiąże się z konkretnymi zobowiązaniami, wspólną odpowiedzialnością, prozą życia i koniecznością mierzenia się z rzeczywistymi wyzwaniami. W tym etapie często dochodzi do zaniku idealizacji, a partnerzy konfrontują się z realnymi aspektami swoich osobowości i wzajemnych relacji, co może być mniej „urocze” i „ciekawe” w rozumieniu sensacyjnej narracji, ale za to bardziej głębokie i autentyczne w budowaniu więzi. Powieść, z momentem jej zakończenia i poznania wszystkich zwrotów akcji, traci część swojej tajemnicy i napięcia. Podobnie małżeństwo, poprzez swoją stabilność i przewidywalność, może utracić część „uroku” początkowej, nieokiełznanej miłości, ale zyskuje w zamian na głębi, zaufaniu i intymności. To nie oznacza bynajmniej, że małżeństwo jest gorsze, lecz że jest inne – wymaga innego rodzaju zaangażowania i buduje inną formę spełnienia. Cytat Rocha podkreśla więc naszą ludzką tendencję do idealizowania i fascynowania się tym, co niejasne i co obiecuje nieograniczone możliwości, w przeciwieństwie do konkretów i codzienności, które, choć fundamentalne, rzadziej budzą ten sam poziom ekscytacji co fantazja.