Miłość kpi sobie z rozsądku. I w tym jej urok i piękno.
Miłość ignoruje logikę, czerpiąc piękno z irracjonalności i emocjonalnego oddania, co fascynuje i wykracza poza rozsądek.
Miłość poza logiką: Filozoficzno-Psychologiczna Odyseja
Cytat Andrzeja Sapkowskiego, że „Miłość kpi sobie z rozsądku. I w tym jej urok i piękno”, trafia w samo sedno ludzkiego doświadczenia, ukazując miłość nie jako racjonalną kalkulację, lecz jako siłę transcendentną, która podważa i redefiniuje nasze pojęcie logiki. Z filozoficznego punktu widzenia, stanowi on wyzwanie dla racjonalistycznego paradygmatu, który dominował w myśli zachodniej od czasów Oświecenia. Racjonalność, oparta na rozumowaniu dedukcyjnym i indukcyjnym, dąży do porządku, przewidywalności i kontroli. Miłość natomiast, w swoim najbardziej intensywnym przejawie, jest często chaotyczna, nieprzewidywalna i poza wszelką kontrolą. To ona jest przyczyną irracjonalnych decyzji, poświęceń, których nie da się wytłumaczyć pragmatycznie, czy też uporczywego trwania w relacjach, które z zewnątrz wydają się destrukcyjne. W tym „kpiącym” aspekcie miłości, Sapkowski dotyka głębokiej prawdy o ludzkiej naturze: że jesteśmy istotami nie tylko rozumnymi, ale i emocjonalnymi, a te emocje często mają priorytet nad logiką.
Czy wiesz, że relacje z matką są kanwą
dla wszystkich innych relacji, jakie nawiązujesz w życiu?
Poznaj mechanizmy, które kształtują Cię od dzieciństwa.
Odzyskaj władzę nad sobą i stwórz przestrzeń dla nowych relacji – z matką, córką, światem i samą sobą 🤍
W świecie, który każe Ci być kimś, odważ się być sobą.
Radykalna samoakceptacja to zaproszenie do wewnętrznej wolności.
Zobacz, czym jest i jak wiele może Ci dać!
Psychologicznie, cytat ten odnosi się do interakcji między dwoma kluczowymi systemami w ludzkim mózgu: systemem limbicznym, odpowiedzialnym za emocje, i korą przedczołową, centrum racjonalnego myślenia i planowania. W stanie zakochania, aktywność w obszarach mózgu odpowiedzialnych za krytyczną ocenę i racjonalne myślenie (szczególnie w korze przedczołowej) często ulega obniżeniu. Jednocześnie wzrasta aktywność w obszarach związanych z nagrodą i przyjemnością. To niejako „wyłączenie” krytycznego myślenia pozwala zakochanym ignorować wady partnera, idealizować go i podejmować ryzykowne decyzje, które „rozsądek” by odrzucił. Urok miłości, jej piękno, wynika właśnie z tej zdolności do transcendowania codzienności, do tworzenia znaczenia i wartości, które wykraczają poza czysto pragmatyczne kalkulacje. Jest to stan, w którym pozwalamy sobie na wrażliwość, na ryzyko, na otwarcie się na drugiego człowieka w sposób, który jest zarówno ekscytujący, jak i potencjalnie bolesny. To właśnie ta bezkompromisowa intensywność, ta ignorancja wobec rozsądku, nadaje miłości jej unikalny, niemal magiczny charakter, czyniąc ją jednym z najbardziej fascynujących i najsilniejszych doświadczeń ludzkiej egzystencji.